Mehmet Yunus Aytek 2 Şiirleri - Şair Meh ...

Hayata tutunmaya çalışıyoruz hepimiz
Kimimiz şanslıyız kimimiz şansız
Kimimiz paragöz anasını bile satar cinsten
Kimimiz elindeki ile yetinen ve başkalarına da sunabilen

Hepimizde bu dünyada var olma noktasındayız

Gidiyorduk hayatın caddesinde kadere iki tutsak
Bir sürü yüz bir sürü göz ve ağır geliyor her bakış bana
Her yüz hayatı biraz daha yakından gördüğüm ayna
İçime yürümekten, düşmekten aynı kör kuyulara, hiç çıkamamaktan gün yüzüne

Aynı kısırlık, aynı döngü, aynı gece ve insanlar

Selam sana ey hayat
Bu senin varlığın, yaşamak ise benim işim
Selam sana ey tarih
Her şeyin ile saklısın buralarda, içimizde

Selam sana ey güzel deniz

Bazen hayat sana öylesine ağır gelir ki
İçindekilerini dağlar kadar zan edersin
Koyarsın gönül terazi kefesine
Göründüğü gibi değil tartıya bile gelmez

Üzerindekiler gibi çıkarıp atasın gelir

Hiçbir şeyin sorgulanmadığı
Ben im sen, sen in de ben olduğu
Bütün gülücüklerinin gamzelerime dolduğu
Gurur ve kibirden uzak bir hayat düşlüyorum

Bir yıldız olmak istiyorum

Yıllar sonra geldim mezar başına
Servinin gölgesi düşmüş taşına
Yerin cennet olsun, yat, rahat uyu
Aldırma sen gözlerimin yaşına

Niye çabuk geldi acı haberin

Neredeki kapılar açık
Soluk renkli, eski kapılar
Hüzünlü ve sessiz
Kimsesiz çocukların yeri

Büyümeyen, zehirli

Bir uçurum oldu hayat
Dokunsan düşecekmiş gibiyim
Gel de kurtar beni benden
Sanki ölecekmiş gibiyim

Sardı kollarımı dert çemberi

Bir kutu dolusu yaşam gönderiyorum sana
Sade bir kurdeleyle süslenmiş
Çöz kurdeleyi ve kaldır yavaşça kutunun kapağını
Kocaman bir fırça ve bin renk koydum kutuya bir cennet resmi yapıp içine gir diye

Düşler serpiştirdim gizlice, düş kurmayı unutma diye

Cepleri para dolu şımarık çocuklara özenmedim
Ama acıdım mendil satan yüreği yara çocuklara
Hiçbir kış sabahı sarılamadım gocuğa
Bir kafa dengi bulup istisnasız her saat çıkardım yolculuğa

Ben yılsonu şu köşede aldım diplomamı