Her yer karanlık yine
Işıkları kim söndürdü anne
Anne orada mısın sana sesleniyorum
Yoksa sendemi korkuyorsun karanlıklardan
Biliyor musun ben çok korkuyorum
Yalnızlığın ardından yaşadığım
İlk ve son geceydi bu ilk kez tattım
Varlık ve yokluk arasındaki o boşluğu doldurmak
Belki bir dakika, belki bir yıl sürdü
Farkına varamadım bir türlü
Seni aradığımda gelirdin bana
Kara toprak aldı seni bağrına
Nasıl dayansın bu can acına
Sen hep kol kanat olurdun bana
Gayrı bundan daha acısı yok gibi
Bu kalabalık senin düğününe
Benim ise cenazeme geliyor
Davullar senin düğününe
Benim cenazeme çalıyor
Senin üzerine çiçek
Hiç bilir miydik nefretlerin kanla sulanacağını
Bakışların griftleştiği bir anda sevgiyi fısıldardık hâlbuki
Karşı pencerelerden hiç ummadığımız anda çıktı karşımıza
Geçmiş yazın baharında bitmişti tüm yeşil bakışlar
Deliyor yüreğimizi geçen günler
Biliyor musun biri öldü bu şehirde
Ne gariptir ki ne matem var nede hüzün
Biliyor musun bir katil öldü bu şehirde
Ruhum bayram ediyor bu ölüme
Katilin kalbi kalmış bu şehirde
Yıllar sonra ilk kez sesini duydum
Şoka girdim sanki öylece durdum
Yetmedi mi yaptığın bir daha vurdun
Ölmek istiyorum artık inan yoruldum
El ele gördüm çok mutluydunuz
Çok uzaklarda birisi var
İsmini andıkça ağladığım
Sevgisi içimden çıkmayan
Bir türlü kavuşamadığım
Bin umutla hasret çöllerine düştüğüm
İnsanını tanımadığım bir ülkede gibiyim
Yuvasını yitirmiş kuş gibi
Kalkış saatine yetişmeye çalışan yolcu gibi
İçimin nasıl yandığını anlatamıyorum
Kaybolmuşum bedenimde
-
Faruk Hazar
Tüm Yorumlar2012 de yazılıp hem dergi hem de internet ortamında yayınlalanan şiire bir "zil takarak" kendi adıyla yayınlayan arkadaş. "Ölüm" adlı şiiri silmezseniz bu sitenin yöneticisi ile görüşeceğim.