Belli konuşamıyor derdini sunamıyor,
Etrafındakilere bir şey anlatamıyor…
Çevre bunu biliyor ama düzeltemiyor,
Fayda vereyim, derken sorun gelişiyor…
Bilgi ile donanım,
Çok önemli bir şeydir,
Bilinç ya da dik duruş,
Ona verilmelidir…
Boş vakitse lüzumsuz,
Bizi takip ederler her neyi yaşıyorsak,
Şahsımın tavsiyesi yanlıştan alıkoysak…
Bazı değerlerimiz kaybolmaması gerek,
Dini değerler de şart ruhu güçlendirecek…
Toplum içinde isen konuşmayacak mıyız?
Kim ne laf ediyorsa suskun mu kalacağız?
Oysa otistiklerim savunmasız yaşarlar,
Bizler, konuşuyorken onlar konuşamıyorlar…
Ne yazarsak yazalım alınan var ayyukta,
Az çok mana hissetse yaygara patlatmakta…
Manadan kaçmak mı şart siz alınmayın diye?
Otistik sözlerime alınırsınız niye?
İnsanlık değişti yanlışlıklar yönünde,
Merhametse kalmadı düşüncede fikirde…
Sevgi, gerekli iken bunlar da eksilmekte,
Gösterenler olsa da küçük düşürülmekte…
Deneyimler sunmalı ki deneyebilsinler,
İletişim konusunda ilerleyebilsinler…
Emsalleri gezerken onlar da gezmeliler,
Otistiğiz, diyerek buna üzülmesinler…
Öncelikli ilk hedef iletişim kurması,
Kendi kendine hâlde apaçık konuşması…
İşaretten başlayıp sözel iletişimle,
Sözelden de yukarı ifade etmelerle…
Ayar, dersen yoktur ki bizi anlayabilsin,
Hesap da soramazsın sorun düzeltebilsin…
Çocuk, dersen değildir olgun da sayılmıyor,
Anlayış bekliyorsun yarısı anlamıyor…
Otistik yüreklerin aralarından geçtik,
Hiç kavramını bile hak etmeyecektik…
Çünkü sorun bizdeydi biz insanlığımızda,
Kargaşa tetikleyen bencil ruhlarımızda…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!