Güvertesinden deşilmiş gemiler yol aldı bir gece aşka
Denizimizde sanrılar mı vardı bilmem, okyanusumda bir umay
Umay ki içimde.. umay ki benimle sırdaş
Kanarım bilemezsin, bedenimde delik deşik bir güverte
Çıksam çıkamam ki… acır ayaklarımdaki pranga, ağzımdaki gem…
Kayboldu izini bulduğum mısra
sayfaya nöbet devreden yaşımın ıslattığı
kutsal öbeklerden kalmadı geriye birşey
sevgin için topladığım belgeler
sakladığım duygular
şimdi yorgun ve kusurlu bir sisyphos etti beni-hepsi bu-
Anlamını yitirmiş acı misalidir
bu eski yansı
duyarsa aynalar görüntüsünün
geçmiş zamandaki izini
kırılır ki ayna
lanet ederek gider
ucu da bucağı da geride kalmıştır artık çölün
varılmıştır menzildeki vahaya
vahada makeda
süleyman iktidarında
masal dekoru değil bu saray
Sen dönerken günaşırı,
Evindeki beyaz ışığa,
Ay, ışık tutardı yoluna,
Sarı pembe burcuyla…
Sen gelince;
Sevişirken ağlama ilminde,
Gidişlerin sözlüğü yoktur.
Terkeylerken ağlayarak sevişen,
Ömrüne karınca bacağı bir not düşer:
-her sevişmede bir ihanet vardır-
Sensin çölüm, sensin vaham; şu sineme Leyla gerek
Sensin derya, sensin sema; şu ömrüme vuslat gerek
Sevdagülüm; nedir derdin, ki lebine yağmurum ben
Lale sensin, leylak sensin; şu içime bahar gerek
Sırtımı sıvazlayıp duran ya şehr-i Stanbul!
Artık erguvan renginle kur yaptığın yeter,
Çağıran beni Diyarbekir ki
Hasreti seninkinden bin beter...
Aşüfte yüreğim gözlerin nerde?
Hani tırısa kalkmış gururun, ellerin yok...
Bitmiş ki yüreğim şimdi ellerinde
Yalağıma dilmaç olan bedenin nerde?
Kebuter-i lerzanem kanatlarım zemheri
Zevk-û sefa bilmedim kal û belâdan beri
Sen dünya neşidesi gam bilmez o gözlerin
Bense sonsuz çöllerde serseri mi serseri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!