Hüsranla biten bir öykünün kahramanıyım sayende, ama asla olmak istemediğim…
Hep yeniden başlamak istesem de,
Bana dönmedin. . .
Çok zaman geçti,
Beni unuttun…
Âmin, der nurlu kalabalık…
İnce bir uğultu…
Güçlü bir duanın ardından…
Alabildiğince gezdirir kubbesinde…
Ardından gökyüzüne göndermek üzere teslim eder en güzel elçilere…
Âmin!
İçki ve kumar masalarında kazanılmadı bu toprak.
Ey vatan diye seslenen avare.
Uyan artık ziyan uykusundan…
Buraları; Bedir’den Çanakkale’ye kadar,
Abdestli yiğitlerdi muhafaza eden yürekler.
Bedir’de kükreyen aslanların neferleriydi,
Üstünlük Takva İledir
Çok sabredersin, yükün ağır olur…
İşte o zaman nasibin de iyi olur…
Emektir bazı evlilikler…
Örnektir…
Hayır gayesidir…
Gidişi bir beden diliyle meşru göstermek ihanetin başıdır.
Mücadele etmeden, sabır göstermeden terk etmek zalimliktir.
Kimsenin bir masumun canını yakmaya hakkı yoktur.
Gitmek, terk etmek yakışmaz; mücadeleyi bırakmak, hele de sevdiklerimizi küçük şeyler yüzünden geride bırakmak yakışmaz.
“Vazgeçince değil, sabredince adam olunur…”
“Yağmursun sen, içime düşen; sonbahar ferahlığıyla…
Ilık teniyle süslenmiş, boyanmış İstanbul gibisin…”
Sana çıkar mevsimler, tüm çiçekler.
Gidilmez senden, bu huzur yerinden.
Sen olmadan bu yerler, yeşil, güneş, yıldızlar anlamsız, hiçbir
Bir duam vardı…
En çaresiz anlarımda yanımda olan…
Kalbimin üzerine hafifçe dokunup, Rabbimden dilediğim…
Gözlerimi kapatıp her boşluğumda gönlüme; belki bir gün
yağmurla gelir, dediğim…
Ben yalnızlıkla dolu en kuytu uzaklarım.
Benden geçer sonsuz ayrılıklar, kimsenin olmadığı…
Adresimi bilen olmaz, sadece hasret suyu içerim.
Nerede bir yalnız olsa beni bulur.
Uzaklarda, hatta ilkbaharda bile bekleyenim olmaz.
Nerede bir hayal kırılsa adresi benimdir.
Güneşin doğuşuyla başlar yalnızlığım.
Uykudan uyanırken, gölgeye sığınırken devam eder…
Bir rüzgâr adını alır dilimden, kavuşturur uzaklarıma. Seni düşünen saatlerle dolup taşar vakitlerim.
Beklediğim kavuşma merasimlerinin aksine, yokluğun gelir hep, akşamlarla buğulu pencereme. Yorgunum desem, yine alır beni çekilmeyen sensizliğe.
Dışarıda insanlar acıyla bakar gözlerime,
Geceleri uyku bile istemez gözlerime gelmeyi…
Yağmura küsmüşsün ben gideli.
Rüzgâr eşliğinde ağlıyormuşsun…
Solmuş baharında bütün yapraklar.
Gülüyormuş yüzüne bütün yalnızlıklar…
Dönmeyi isterdim zambak gözlerine yeniden.
Hâlâ güneşimsin düşlerimin ırağında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!