Mehmet Sani Özel Şiirleri - Şair Mehmet ...

Sevgili insan

Bir dağın yamacından, vadiyi süzerek
Bir başka gün, gah sevinip, gah üzülerek
Sıra servilere su yolu açarken, omuzda kazma kürek
Sabahları yürüyerek gider, akşamları dönerdik, sürünerek

Bağrımda yaralar var
İnanca aç, hem de pare pareler
Hangi akıl tanesi? İnanmayacak yar
Baş koyacak, düş görecek
Filizlenecek intihar..

Feynanım.,
Zehir sürdü diline
Doruklarda değil gönül
Şimdi yerde, tevatürlerde
Bir yanı hannas, bir yanı kalenderde
Yerlerde sürünür şimdi

İhanet..,
Menfaate tapmaktır(!) ..,
Mor medeniyet telakki edilir rayihada
Aslını inkar harakiri, ölmeden ölmek gibi
Görenler düzde görsün (sözüm ona) asude yürüyüşü
Kaç babayiğidin harcı olabilir ki..,

Aksanın düştü dilime
Yakamozlara konuşuyorum
Lisanım bir hicran perdesinde
Bu gün yine, Suskun söylemler
Etraf suskun

Alnımdan tut, kaldır beni!
Kalsın, bahara hazırlık ziyaretlerin
Alsın beni üşümeler, zemheri kasımda!
Erken görüşlerime kurban ederim
Varsa aşk, nihayette, en sonda..,

Çamurumu kardın zihnimin havsalasında
Hesabını sordum, tenimden damlayan bir damla kandan
Sordum kendime, ben bu kancık dünyanın nesini özledim
Aklıma geldikçe yapraklar gibi ürperiyorum
Galiba kulaklarıma gelen, şule senin sesin
Dua yüklü nefesini özledim

Kasırgalardan sağ çıkmak için
Maskara olmamak var, yerden bitmelere
Umudu kesikliğin kritik yerinde ötenazi
İntihar lokması ki, tam ağza girecekken
Beliriverir aniden, pejmürde bir dilenci
“Allah rızası için ekmeğiniz var mı? ”

Mesafeler, altüst olmadan
Meksefe henüz riyaya dolmadan
Uçkunun zirvedeyken, ismin dorukta!
Ayrılalım diyorum, ya sen ne dersin?

İflah molasına düştüm, ben köhne bir korulukta

Selaten Tuncina’ya takılı kaldı dilim
Hani diyordun ya; “Müminin yitiğidir ilim! ”
Ey şanlı Nebi.., “Allah’ın sevgilisi”
Bana böyle zulmedilirken mi?
Baş tacı olacak ilim..