Mehmet Şamil Baş Şiirleri - Şair Mehmet ...

Gülistan, bul kokuyu! İstanbul gülümsesin
ne kadar solsa rengin bülbüle kırmızısın
heybesi gül tohumu münzevî âşık benim
sen şehrengiz güzeli, sen şâirân kızısın
elim var ellerinde, fermansız şehzâdenim
Gül İstanbul kokulu, gülüm İstanbul sesin

İ.
bağdaş kurup Beyazıt’ta ihtiyar bir çınarla
/ kaçamak bakışında şairin /
açıp açıp okuduğum şehrengiz
âh! ne yana baksam ben
ne yana baksam hatıralar yaprak yaprak dökülür

baldıran bakışlarıdır bedduaların
boyun büken bekleyişlere
bir ben bildim
bahara benzeyen
beyaz başakların bezendiğini
babil baskınında bulunca

a.

beni bu kıyıda bırakan yaren
sukuneti ağlayık düşürdüğümde
gülümseyen bir sen kaldın geceden
bir sen kaldın hep sıcak

yollara gazel diye bir aşk gizledim yalnız
her kozada sır gibi seni düşledim yalnız

ben senin dağlarında şarkı söylemedim hiç
toprağında süründüm, aşkı diledim yalnız

kuru çınar yaprağında iki güvercin
ben rüyamda kendimi hiç görmedim
tsippora
/ güneşten bir yüz aldım
gölgem ateşten

sokaklarda işgal bıraksam tersine
akacak akrebin akıttığı zehir. eşikten
sızan hangi eflatun tanır seni. ey şair
adını paramparça ettin de geldin
bana. gerÇek olmadığını söyle ki

beni azad ettiler oğul
acı diye avucunda kalsın adresim

...............

a.

                                          /bir şairi en çok kelimeler öldürür/

a.

burası sürgün sevgili
burası ateş

                                                                      -kardeşim necmeddin abdullah’ın yaşanmamış düşlerine-


“i n n a l i l l a h...

kadim bir pişmanlık mı