Mehmet Mustafa Gündüz Şiirleri - Şair Me ...

Ey Gönlüm!
Çocuklar gibi mutlu oluşun
Dengini buldun diye mi?

Söyle şimdi,
Sevmek mi daha güzel

Tek taraflı sevmek,
Acı çekmek…
Buraya kadarmış…
Sevmek ve Sevilmek,
Aşkın zirvesine ulaştıran
Birer kanatmış…

Şiir yazmak,
gönlün kırlarda özgürce koşması gibi…
Bazen de nefes alabilmek için bir hayat…

Ne zaman seni unutmaya kalksam,
bir umut doğuyor gönlüme;
bu sefer başaracağım!
Sonra birileri bunu öğreniyor,
sesleniyor gönlüme;
hayır! Açmayacağım!

Sonbaharın renklerini tefekkür ederken,
renklerin ötesindeki güzele tutuldum.
Gözümün yaşıyla O’nun adını anarken,
Masiva defterine ben son noktayı koydum.

Bazen bir yerlerde yazışmalarınıza şahit oluyorum:
“Selâm… şöyle, böyle… bilginize…”
Sonra heyecanla, harf harf, tekrar tekrar okuyorum:
“S-e-l-â-m… ş-ö-y-l-e, b-ö-y-l-e… b-i-l-g-i-n-i-z-e…

Uyuttum kelimeleri, şimdi seni dinliyorum.
Kapadım gözlerimi, şimdi seni izliyorum.

Varlığın, hayalimin gerçek olma hâlidir.
Gözlerimden dünyaya kaçma ihtimâlidir.

İçimdeki sessiz feryada,
bir sessizlik daha gerek.
Bunun adı vedasız veda…
Gittin ölümü inleterek.

Yalnızlık,
umutları tükenince insanın
üzerine çöken zifiri karanlık;
korkuyorum…