Mehmet Kesici Şiirleri - Şair Mehmet Kesici

Celladına meyleden yüreğime and olsun
cehennemine koysun tanrim!
kahrım, alevinden uzak kalmamdır
buz da yapmamdır bir başıma
çıksan karşıma bir an

Gülücüklerden vazgeçeli çok oldu benim
Öpücüklerimi dün de unuttum
Gözyaşlarımı alsaydım keşke göz bebeğime
Sana benzeyen damlalarımı
Tanelerimi çocuk…

Ne çok ihtiyacım var bir omuza yaslanmaya
başım koymaya ve ağlamaya
dağlamaya yüreği köz köz
söz,
sarkmayacağım!
saçlarına, bakışlarına dalacağım belki ama

Söküklerimi dikiyorum şimdi
Malum bahar bayramı, sokağa çıkmalı
Kırlara yürümeli
Karşılamalı kuşları yuvaya dönen
Omuzlamalı çocukları, amma
Ya yırtıklar?

Sığınmaktı kuytusuna gecenin
pencerenin önünde dik duruşlu sevgili
tek vuruşlu kurşunlara yenilmekti meramım
ve sermek göğsü her kelamın önüne
bir düş mesafesinde saranım ol
yaklaşan kirpiğin ucuna kadar

Fırtınalar kopuyordu içimde
Dallarımda kalan umutlar dökülüyordu
Sökülüyordu kökünden aşk denen şey
Ben korkuyordum
Sen yoktun ki sarılaydım
Ayılaydım kâbusumdan

Helalım olamadın, doyamadım ten kokuna
yüreğime dokun daha
sokul, içime içime
can benimse kime ne?
umursama
umdu sanma hayalım yok

Yüreğime demir atan sevdalarım var
dip kaynar denizim de
rüzgar patlar yelkenlimin ucunda
oy deli yar
mavim, denizim
kavlım var kavlım

Yüreğim Söz Dinlemiyor
"ya yüreğim söz dinlemez yine seni arzularsa"demişsem?
başladı çise göz bebeğimde
tane tane çiy
yaprak, toprak, su
yine seni özlemişim anlıyor musun?