Yokluğun yangın yokluğun umman
Benliğim yolunda avare olmuş
Varlığım tarumar varlığım duman
Ruhum da, tenim de seni sevmiş
Sen gideli acılar katmer katmer
Solgun güneşin son ışıkları
Vurur mavi denizin sularına
Koca ağaçların kuru yaprakları
Kızıllaşır dökülür Bolu yollarına
Bir ahenkle salınır dallar
Biliyorum bir gün veda edip gideceksin,belki veda bile etmeyeceksin.Nedenler sıkacak boğazımı,yüreğim cevap bulamamaktan ezilecek,acıyacak içim, kanayacak…Kabuk bağlamış yaralarıma tırnaklarımı geçirip kanatacağım yeniden yeniden.Alev alev yangınlarda yanarken ben sen duymayacaksın bile,sadece arkanı dönüp gideceksin.
Biliyorum bir gün veda edip gideceksin.
Belki veda bile etmeyeceksin.
Gün batımı sen de kaybolup gideceksin.
Hiç sabah olmayacak.
Asma köprüler kurdum uçurumlarına
Aşılmaz yollarda yorgunluğu sırtladım
Hasretimi arzularımı sevdamı dizdim yoluna
Yokluğunun acısını sürdüm içimdeki yarana
Hep sana söyledim sevdaya dair ne varsa
Varlığının dayanılmazlığına alıştırdım kendimi
Dışarıda uğultular
Kapıda çıtırtılar var
Sen mi geldin
Ayak seslerin mi duyduğum
Yoksa yüreğinin çırpıntılarımı
Rüzgar ıslık mı çalıyor saçlarında
Henüz bahara ermişken mevsim
Dalım kırıldı çiçeğim kurudu
Daha yazılmadan ilk şiirim
Kolumda dermanım kurudu
Mısralar dizerken böyle mahzun
Gece olduğunda
Kaybolurdum bu şehrin dar sokaklarında
Üşürdüm
Üşüdükçe bağrımı kapatır
İçime kapanırdım
Soğuğa inat
Birgün balığa çıkalım
Göle tırıvırı atalım
Şöyle keyfimize bakalım
Dedi Börto ile Behram
Hazırlık yaptık dörde doğru
Biliyorum bir gün veda edip gideceksin.
Belki veda bile etmeyeceksin.
Sorular sıkacak boğazımı,
Yüreğim cevap bulamamaktan sıkışacak,
Acıyacak içim,kanayacak...
Kabuk bağlamış yaralarıma tırnaklarımı geçirip
Sensiz geçen her an öldüm
Yandım yandım küle döndüm
Çaresizlik bağladı yollarımı
Sevdamı derinlere gömdüm
Umutsuzluğa yenik düşersem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!