Mehmet Kalay Şiirleri - Şair Mehmet Kalay

Çarşamba…
Havada uçusan harflerden,
Karamış yüreğe düşen yağmur oldun.
Yeşerttin,
Yaşam verdin.

Şimdi gidiyorum,
Çok sevdiğim bu şehri bırakıp.

Bakmıyorum ardıma bile, kaçıyorum.
Yalnızlığımla dolduruyorum içimdeki sessizliği.

Sensizliğimin ilk zamanları.

Çaresizim,

Aklım karışık.

Kokun sinmiş,
Geceden kalma,
Sarhoşuz.

Çıkmıyor,
Çıkartmıyorum.

Ölümü,
Yaşamın sonunu,
Hissettiklerini okuyorum.
Senin duygularından,
Senin kaleminden.

Dar gömlek dikilmiş.
Bedenime,
Ömrüme.

Dalga, dalga dalgalanıyor,
Parçalanıyor,

Çaresizlik esiyor...
Kasırganın ortasında,
Benligimi,
Bedenimi ele geçiriyor.

Suskunum...

Anadolu da,
Orta yerinde....
Bayram arifesinde.....

Soguk bir aksam,
Sıcak bır ev.

Gözlerim,
Yaşlı.

İçim,
Bin pişman.

Gökte bir yıldız kaydı,
Yaz sıcaklarından,
İstanbul ayazına.

Duydum ki..
Alsancak’tan..