Mehmet Kalay Şiirleri - Şair Mehmet Kalay

Çok ağır dostlar,
Çok ağır...!

Aşkı yaşamak,
Sevmek,
Yaşamı adamak.

Ufak tefek,
Havada asılı kalacak,
Balık...
Yemyeşil gözleri,
Şirin mi şirin..!
Bazen Limon kadar ekşi,

Senden milyonlarca defa özürler dilesem,
Kapansam ayaklarına.
Elindeki kalem, kağıt olsam.
Bardağın, içtiğin su olsam.
Tabağında yemek, elinde çatalın olsam.
Havlun olsam, seni okşasam.

Bardaklar, şişeler dönüyor etrafımda, içiyorum sensiz.
Kalkan her kadehte sen varsın.
Sensiz çekilmiyor, sensizliğin acısı.
Vuruyor hırçın dalgalar gibi yüreğime.
Bazen hafifçe, bazen şiddetle.
Pişiyorum aşkımın ateşinde, kavruluyorum yaşamın içinde.

Geldiğinde zamanın sonu,
Sen ayrı yerde,
Ben ayrı yerde veda edeceğiz yaşama.

Sen giderken sonsuzluğa,
Hala senden bir şeyler kopartacaklar,

Şarkımsın,
Ömrümce.

Kalbimde çalacak,
Dudaklarımda sürecek.

Sevdasında yandığım,
Kurban olduğum.

Güllerle,
Hasretinde yandığım,
Kaybolduğum.

Duydum ki..!
Aşkı,
Sevgiyi,
Anlatıyor,
Konuşuyormuşsun.
Cemiyet içinde.

Bir yanımda cami,
Diğer yanımda kilise.

Geziyorum,
Kararsız.

Çok geçtim bu sulardan....!

Fener burnundan,
Kalamış koyundan.

İlk suyu tenin,