Mehmet Ilgın Şiirleri - Şair Mehmet Ilgın

Dostun kim olduğunu,
Bir kez olsun düş de gör.
Çok candan bulduğunu,
Bir de küstüğünde gör.

Ağam paşam diyenin,

Cami avlusunda bir çocuk misali vatan,
Yaş dökmekte durmadan.
Sahipsiz sandılar, sattılar da sattılar,
Bu millet gaflettedir, hesap sormaz sandılar.
Satılmışlar gün gelip tek tek temizlenecek,
Vatan satmak ne demek milletim gösterecek.

Karanlığın ortasında bir insan
Bulamıyor sığınacak bir liman
karanlıkta yalnız kalmış biçare
Soruyor kendine ben kimim diye
Bulamıyor bir cevap dalıyor derinlere
Bakınıyor etrafına sessizce

Ansızın aldım haberini,
Yutkundum önce, kıvrandı kelimeler dudaklarımda.
Sustum, konuşamadım...
Bir resmin var karşımda,
Öyle gülüyorsun ki, gözlerine bakan yaşama sarılır..
Şapkan yine başında, kravatın boynunda,

Bu dağlar bizim gardaş,
Üstünde şahin dolaşır.
Böyle dimdik durduğuna bakma,
Sırtında bin yılları taşır.
Esaretin gölgesinde özgürlük arayışını,
Zalime karşı mazlumun direnişini,

Ne kadar kalabalıksa çevren,
Bil ki bir o kadar da yalnızsın.
Dost sandığın seni yok sayarken,
Sen yalnızlığınla baş başasın.

Bir dost bulamazsın gün akşamdır,

Bir yaram var onulmaz,
Derdime çare bulunmaz.
Bendeki coşkun yürek;
İnan yârim durulmaz,
Kimselerden sorulmaz.

Cevapsız sorular ağrıtmakta başımı,
“Yaşamak” dedikleri artırıyor kahrımı.
Kaynadıkça eksilir dünya kazanında su,
Hangi uğraş arındırır bendeki köhne ruhu?
Sanki biliyorum da anlatamıyorum,
Bâtının zahirinde körebe oynuyorum.

Hayat en iyi öğretmendir;
Unutma! O; sana sen olmayı öğretir
Kendi başına ayakta durmayı
Tüm zorluklara göğüs germeyi
Hepsinden öte adam olmayı öğretir
Hayat en iyi öğretmendir;

Çok kırıldım, parçalandım
Kızıl kanlara boyandım
Nicelerine aldandım
Yine de küsmedim hayata.

Yarama tabip aradım