Mehmet Halil Şiirleri - Şair Mehmet Halil

Avukata avukat,
Avukatın avukatına avukat
Avukatın avukatının avukatına avukat
Nirvanaya işte bu merdivenden çıkılacak…

‘’Aşk insanı değiştirir’’miş
Ben de değiştim
Aklım beni terk etmiş
Şimdi deli gibiyim…

Dün boş veriyordum her şeye,

Ege’nin incisi, Şehirler güzeli İzmir
Kaç insan doğurdun, kaçını doyurdun.
Yaşın o kadar uzun ki, kim bilebilir.
Kimini kucakladın, kimini savurdun.

Anadolu’nun karnından, bir ayak gibi

Yine yoluma çıktılar,
Yeşil yapraklar arasından kara gözler,
Benim dayanılmaz aşklarım!
Böğürtlenler.

Nedir benim sizlerden çektiğim

İnsanda binicilik öğrenen,
At sırtında,
İnsandan düşmüşe döner.

İnsanın hisleri öldükçe,
Atın hisleri kükrer.

İzmir’e bahar erken gelir.
İzmir’in çiçekleri güzeldir.
İzmirin çiçekleri kız,
Kızları çiçek gibidir.

bahar demek,çiçek demektir.

Uyuz, kaşıdıkça haz duyar uyuzunu
Haz duyar bazı insanlar yara büyüdükçe
Her açılan yaradan bir umut doğar asalaklara
Döner etrafında sinekler, kargalar, akbabalar
Bazen kol kola girer yaralı salaklar ve asalaklar
Mistik toplumda kaçınılmaz sorunlardır bunlar.

Onun elinde,
Yeteri kadar,
Destek ve manivela yok.
Ama sözcükler çok

Sözcüklerle uğraşıyor,

heyelan bölgesine,
gönüllü ormancı olmuş,
bu işe kendini adamış,
öyle ağaçlar yetiştireyim ki,
hepsi kalem gibi olsun demiş.
yetişenlere kafayı takmış,

İngiliz general,
işlediği cinayetler,
ve üzerindeki elbiseyle ölçülen değerini itiraf ediyor.
işkence gören direnişçiler, kameraya yakalanmış,
İngiliz generalin, söyleyecek başka sözü kalmamış.
Suçüstü yakalanmış, ama bu yetmiyor