Mehmet Göden Şiirleri - Şair Mehmet Göden

Gezdin gönül,gezgin oldun,
Arı gibi, bal yapmaya,
Ne aradın, neyi buldun?
Çiçeğin yok koklatmaya,
*
Yok elinden, tutan elin,

Uzun zaman bir haberi gelmedi,
Soranı yok ise kayıpdır şimdi,
Kendi bana dönemezsem bul dedi,
Arayıpta bulsam zordadır şimdi.

Girdi boran olup gönül bağına,

Yine bir çiçeği toprağa verdik
Yattığı kabire, döşek olayım
Meğer hain kurşununa, alnı sipermiş!
Mezarına dikilecek çiçek olayım
*
Zalimce- haince pusuya düşmüş,

Doğrult o silahtan kurşun yiyince
Keleş nedir; üleş nedir, sen düşün
Sabır son.,Başbakan iftar edince
Kaçmak nedir,pusmak nedir, sen düşün.

Sünnet bilmez sulfatçılar takımı

Gönlüm huşu içinde
Gelen giden vuruyor
Canıma tak ettirdi
Her gidene uyuyor.

Bırakmaz yakamda eli

Diyorlar ki, bozuk dile,
Varmış sende,çare üstad,
Düzerizde, hece hece,
Uymuyormuş, söze üstad.

Kelimem var, uyak uyak,

Hasret hasret bakan buğulu göze
Vurgunum sevdiğim unutma emi
Yakışık almıyor uyma her söze
Suskunum sevdiğim unutma emi.

Süklüm püklüm oldu hayat elinde

Yalan mı?

Sevdiğin sevdadan caymış dediler,
Ömrümden çaldığı yıllar yalan mı?
Üzerine hasret külü atmış diyorlar,
İçime kazdığı mezar yalan mı?

Oymaklar çoğaldı toprak kıt kaldı
Mısırları öğüttünmü bağlıca
Orman yeşil örtüyü savurup savdı
Yaprakları savurttunmu bağlıca?

Ağaçlardan meyveler inmiştir yere

Akıl başa gelir,dar'a düşünce
Can can'ı sebebsiz,tanımaz olur
Kafayı kurcalar, kötü verince
Öğüdün iyisi, yaramaz olur

Vuracak daş kalmaz,düşünce yere