Ne acı zamanlar yaşadık
Yaşadık ve yandık
Alıştırıldık acıya
Çocukların
Ellerini gözlerini topladık
Meydanlardan
Sen
Badem ağacısın
Anadolu'nun bağrında bir ovada
Belki bir dağda belki bayırda
Nice güzellik nice yaşam barındırırsın
Gök yüzüne uzanan kollarında
Birey olarak kendimizi,yurttaş olarak ülkemizi ve çağdaş bir insan olarak Dünyamızı kuşatan koşulları tanımaya ve aşmaya çalışmak zorundayız.Bu zorunluluk bir sanatçı için çok ciddi bir sorumluluktur aynı zamanda.Sanatçı çağının önünde, ilerisinde olan kişidir.Önce kendi aydınlığını yaratmalıdır.Ancak bu aydınlık kendisi için değil karanlıkta olanlara ışık tutmak içindir.Bunun için sanatçı yaşadığı çağın, bulunduğu toplumun ve güncel koşulların nabzını iyi tutmalıdır.
Sanatçının diğer insanlardan en önemli farkı yüreğinin sürekli yeni duyarlılık alanları aramasındadır. Sanatçı yüreği yeni duyarlılık alanları arar, bulur ve bulduklarıyla da yetinmeyip aramayı sürdürür...Bunun için sanatın dalı ne olursa olsun etkinlik alanı çok geniştir..Bunun için ağlayan bir çocuğun göz yaşlarından,buğday başağına, tarladaki ayrık otundan,böceğe, ünü tüm dünyaya yayılmış olandan sadece kapı komşusunca tanınana,yıldızlardan bataklığa,sesten görüntüye,korkudan sevince,coşkuya,kirden, pastan,karanlıktan ışığa,aydınlığa varıncaya dek her şey ama her şey sanatın konusunu,sanatçının etkinlik alanını oluşturur...Ben sanatın ve sanatçının sınırlarını çizdim.Yer yüzü,gök yüzü ve düş gücü..Sanatçı bu sonsuzluk, sınırsızlık içerisinde yolunu her zaman sevgiden geçirendir.Alfred Einstein'in kızı Lieserl'e mektubunda dediği gibi ''Eğer türümüzün hayatta kalmasını istiyorsak, eğer hayatta bir anlam bulmamız gerekiyorsa, eğer dünyayı ve içinde yaşayan her duyarlı varlığı kurtarmak istiyorsak, sevgi tek ve biricik cevaptır.''
Yaşamı güzel kılacak
Gizlerimiz vardı
Çimlenme yeteneğine sahip
Buğday taneleri gibiydik
İlk karşılaştığımız an
Filizlenme vakti geldi demiştim
Sen orada sahilde yürüyorsun ya
Ben burada hayaller kuruyorum
Seninle birlikte yürümek üstüne
Seninle el ele
İlerideki sazlıktan bir kuş havalanıyor
Ben çok seviniyorum
Yaşamımız süresince çevremizde var olanlar sürekli değişirler.Bugün yanımızda olan bir çok şey belki de yarın yanımızda olmayacaktır.Yakınımızdakiler sürekli değişirken kuşkusuz gidenin,gidenlerin,kaybettiklerimizin yerine yenileri gelecektir.
Yeni mekanlar,yeni eşyalar,yeni şeyler,yeni dostlar arkadaşlar,yeni rekabet ortamları,yeni yaşam çevresi,yeni iş çevresi...Daha nice yeni şeyler saya biliriz çevremizde, geçmişte olmayıp bu gün var olan.Ya da nice eski şey; Geçmişte sahip olduğumuz halde bu gün yok olan.
Her iki duruma alışmak da büyük esneklik, sabır, hoşgörü ve direnç gerektirir.Yeni çevreye alışmak, yeni yaşam ortamına, yeni iş ortamına, yeni evimize, yeni mahalleye, sokağa alışmak,alışma kaynaşma süresini kısa tuta bilmek gerçekten büyük hüner işidir.Ancak asıl zor olan, asıl beceri gerektiren kaybettiklerimizin yokluğuna alışa bilmektir.Onlar olmadan yaşaya bilme becerisini göstere bilmektir.Bu kaybedilen gerek sosyal çevre, gerek iş çevresi, gerek maddi varlıklar, gerek dostluklar arkadaşlıklar, dostlar arkadaşlar olsun; Asıl önemli olan onlar olmadan yaşaya bilmektir.Kuşkusuz buradaki ince ayrıntı yoksun kaldığımız şeylerin yerine bir şeyler koyarak avuna bilmek onları yanımızda hissede bilmek becerisini göstere bilmemizdedir.
Her yoksunluk bir sınamadır.Önemli olan yoksun olduğumuz şeylerin yerine başka şeyler koyarak avuna bilmemizdir.Eğer bunu becere biliyorsak,yoksun olduğumuz şeylerin yerine başka şeyler koyarak onları yanımızda duyumsaya biliyorsak bu sınamadan başarı ile çıkmışız demektir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!