Mehmet Fatin Baki Şiirleri - Şair Mehmet ...

Yüksekteki insan düşenin hâlini bilmez
Dünyâdaki binlerce fakir zengini görmez
Bülbül melodik seslerin âhengini bilmez
Tüm âleme gösterse de gül rengini görmez

Taşmakta olan çay koca bendini görse

Evlât edindi dedem, öldü vedâ etmedi
Servet yapan amcamın ömrü vefâ etmedi

Eğlendiler, güldüler hep yediler içtiler
Asâr bîrakmıyarak unutulup geçtiler

Mehmet son senelerde epeyce genç eğitti
Mektep yapmak için yedi yıl beş ay seğirtti
Her mahluk gibi vakti tükendi ömrü bitti
Hasret vardı içinde çabuk gömüldü gitti

Cumhûru seversen gülerek halka karış
Düşman veya dostum deme mislinle yarış
Fırsat var iken millete meb'usluğu yap
Dostluk yapamazsan bile denginle barış.

Millet seni seçmişse böbürlenme sakın

Yaşı seksenleri açmış bireyin ten kafesi
Ediyor hıfz-ı emânet verilen can nefesi
Ne kadar çok çekecek gizli hayat sıkletini
Nice suçlarla leb-â-leb dolu mîzân kefesi

Bakarak yaptığı yanlışlara pîrân utanır

Dünyâda rahat yoksa eğer kendine bul başka köşe
Çek kendini zuvviyyeye derhal düşür arzûlarını
Şükr eyleyerek hâneni destinde olanlarla döşe
Mes'ut olacaksın gece seyreyleyerek zûlarını

Zuvviye = inziva

Bunca yıldır kimsecikler bilmiyor
Bir şifâdan mahrumum dinmez sızım
Silgiler tarihte yanlış silmiyor
Mektebin derdiyle dertlendim kızım.

Öğrenimden kâffe ders aldım fakat

Sonbahar kayboldu artık, vaslolur telc akları
Yeller ardından koşar yâbîs çiçek yaprakları
Ayrılan yaprak dirahtan gerd olur dönmez geri
Ber-hitâm gökten düşer, leb-rûz eder toprakları

Bir veled halkında elbet derk olur mevt, âşikâr

Yeni doğmuş güneşin verdiği nûr arza serildi
Senenin her günü rahmet salacak ufku fezânın

Yaşamak fırsatı ancak bize bir kerre verildi
Şükür etmezsek eğer kaybolacak lûtfu Hüdânın.

Şehzâde Mustafa'nın gazeline tahmis

Olmak istersen münevver nûr saçan şem'â gibi
Tatmin etsin sözlerin yerden çıkan menbâ gibi
Yazdığın bulsun değer berceste bir mısrâ gibi
Bastığın yer neş'e dolsun rahş olan dünyâ gibi