Mehmet Fatin Baki Şiirleri - Şair Mehmet ...

Halka yüksekten bakıp bÎ-dâd edresin
Yok sebepten yoldaşın nâ-şâd edersin
Kayb mı ettin çok yakın dostu zâlim
Her gün akşam ağlayıp feryâd edersin.

Kimsesiz kalmakla sen hüsrân olursun

 Yaşayan mahluka sıhhat ve saâdet gerekir
İnanan mü’mine kuvvetle metânet gerekir.

Doğuşundan sana Allâh tarafından verilen
Nefesin bitmeden evvel de şahâdet gerekir.

Gece rü’yamda kiyâmetleri cennet görürüm.
Düşümün hepsni bir dakkada sûret görürüm.

Yazılan terk-i günâh işleri, bir farz sayarak
Yüce Mevlâya erişmiş gibi vahdet görürüm.

Ey uçan nemli bulut, gönlümü cânâna götür.
Sulu gözlerde birikmiş yaşı al, câna götür.

İyileşmez yaralar hastasıyım bir süredir
Çaresiz derdimi yüklen de bir ummâna götür.

Görmedim âlemde müşkil hastalık sevdâ gibi
Ben de düştüm derd-i aşka görmeyen âmâ gibi

Mâvi gözlüm bir taraftan uykusuzluktan yana
Gözlerin mestâneleşmiş âşık-ı şeydâ gibi

Ben nefsimi katletsem ecel gelmeden önce
Mutlak bulunur kendine toprak dibi melce

Herkes gibi nefsim de ölür bahtı dönünce
Mevtâ bırakır mülkünü merkad görününce

Söylenen bed kavli nisyân eyle amma,
Gördüğün hoş lûtfu hâtırdan çıkarma, kardeşim..
Yaptığın küfr olmasın sehven ferâmûş
Yaptığın hayrâtı sen zihninde tutma, kardeşim.

Bed kavl = çirkin söz

Bir çifte gözün varsa, bakacak
Çul düşkünü insanlara, bir bak
Dünyâya gelir her yeri çıplak
Son giydiği don bir kefen ancak.

Mefûlü mefâîlü feûlün

Hukukçu Zehra’yı kadı mı sandın?
Çiçeğin arapça adı mı sandın?
Yürüyen Merdiven sunucusunu
Gönül dostlarına dadı mı sandın?

Birsen’le hasbıhal aleni-beyaz

Ömürün bitmesi beklendiği anda
Okumuştan görülen câh ile kiymet
Ne gerek. vezni bozulmuş bu cihanda
Veremezsek gelişen câhile kiymet

Câh = itibâr