Mehmet Demirkapı Şiirleri - Şair Mehmet ...

İLK GÜN
2008’in ilk gününü güzel bir dağ yürüyüşüyle başlattık. Ağaçların arasından geçen patikadan güneşin doğuşunu izlemek harikaydı.
Sabah saat 6.30’dan 9.30’a kadar güzel bir yürüyüş yaptık. Yürüyüşe başladığımızda hava karanlıktı. Biz yürüdükçe güneş doğmaya başladı. Tam tepeden izlediğimiz baraj ve Balçova manzarası görülmeye değer nitelikteydi. Tabi tepeye çıkmak hiç de kolay olmadı. Rotamız, kimi zaman çok dik ve zor, kimi zaman da kolay yokuşlardan oluşuyordu. İnsan hayatıyla ne kadar benzerlik gösterdiğini farkettim. Kimimizin nefesi kesildi, kimimizin midesi kötü oldu, kimimiz ise koşarak, şarkılarla tepeyi çıktı. Tepede, güzel dileklerimizle dua ettik. İnşallah bu dualarımız 2008’e uğur getirir. Saat 9.30’da da aşağıya indik. Sonra İnciraltı’nda sahile gidip sıcacık ekmekler, lezzetli reçeller ve poğaçalarla kahvaltımızı yaptık. Kahvaltıdan sonra, kimimiz voleybol oynadı, kimimiz ise deniz kenarında oturup sohbet etti. Benim için çok güzel bir gündü.
Karanlıkta dağa çıkarken orman hayatını iş hayatına benzettim. Ormanda, ‘‘Güçlü olan kazanır.’’ sözü ön plandadır. İş hayatında ise, ‘’Bilgi birikimi fazla olanlar daha iyi mevkilere ulaşır.’’ sözü orman yaşamıyla ilişkilendirilebilir. Yani, ormanda gerçekleşen bütün somut olaylar, şehir ve iş yaşamında soyut olarak karşımıza çıkıyor.
Bence, bu gezimiz çok güzeldi. Bol bol oksijen alarak 2008’e başladım. Böyle güzel ve yararlı bir geziyi gerçekleştirmemizi sağladığı için Fizik öğretmenimiz Mehmet Demirkapı’ya çok teşekkür ederim. Umarım, yine bu tür geziler yaparız.

Bir bardak çay,
Ve hayat
Ne güzel şey
Senle olmak,..

Hayatımın kadını,
Otur yanıma,yanıbaşıma
Duralım bir kez daha yan yana...

Yan yana olabilmeyi,
Yan yana durabilmeyi,

Bir gün gelir de.
Anmaya gör bu günü,
Sanma kalır bir yerinde,
Yüreğinde bir sevda, en derininde
Yaşarsın elbet.
Unutmanın ötesinde,

Kış geldi, yağmur düştü, dolu düştü.
Kar yağdı, beyazlandı memleketim.
Karın altından sürgün verdi toprak,
Yüreğimde filizlendi umudum…
Ve sevdam anam;
Hani beni dokuz ay karnında taşıyıp,

Ben senin bir damla gözyaşına
Bin damla gözyaşı döktüm Ahsen
Kimselere gösteremedim utancımdan

Bin yıl sürecekmiş hıçkırıkların
Tam dokuzyüzseksenyedi yıl kalmış

Ne çok sevdiklerini
Ne çok koydun toprağa
Ne çok sevenlerin
Ne zaman koyacak

İzmir.22.08.2008

Ey sonsuzluk gemisine binen yolcu
Bilmezdin hayal pencerenden çıktığın bu günü
Binerken son tebessümün yüzünde
Nasıl yaşadıysa öyle öldü diyecekler

Zaten beyaz giyecektin a dost

MERHABA

Şehir Hikâyeleri, Şiir Hikâyeleri… Şehirlerde yaşanır hayatlar… Şiirlerle yaşanır Şehirlerde hayatlar… Ve insanın olduğu her yer bir Şehirdir… Şiirle hayat ve Şehirle hayat hep iç içedir… Hayatı Şehirde ve Şiirle yaşayanlara yürekten “merhaba! ”

Yağmurlu bir gündü… Bir günde kaç kere ıslanabilir ki insan? İşte o kadar ıslandığım, korktuğum bir gündü bu pazartesi. İzmir’de uzun zamandır böylesi bir yağmur yağmamıştı.
Hele de akşam vakti, havanın karardığı ve trafiğin yoğunlaştığı saatte, Bornova’dan Yeşilyurt’a gelmek… Hatta gelememek! Tam bir buçuk saatte ve suların içinde kalan diğer araçlara bakarak, korku içinde, bir derenin içinden geçercesine, üstüne üstüne gelen sulara karşı arabayı sürmek.İkiçeşmelik’ten çıkmak.Oldukça dik bir yokuştur bu cadde..Tedirgin olmak! Ya ben de kalırsam? Nihayet yolculuğun sonuna varmak! Bu akşamın en güzel duygusuydu… Belki de varamamak! İşte evin önüne arabayı park ettim, arabadan tam çıktığım anda yağmur bardaktan boşalırcasına yeniden başlamaz mı? Geriye dönemem… Koşarak yirmi metrelik yolu apartman kapısına vardım. Vardım ama ıslak bir duygu sardı her yanımı… Bu herhalde dedim:”son ıslanmamdır? ”

ben renkleri sevdim
her bir gönlü bir renge bezedim
dert değildi bana kimin hangi renkte olduğu
her gönle kendi rengiyle girdim
gördüm ki renk dediğim su misali
neye dönersem onun rengindeyim