Mehmet Çakır Şiirleri - Şair Mehmet Çakır

Mecnun gibi çöle, düşüp Leyla’yı,
Aramak başkadır, bulmak bambaşka…
Ömür boyu çekip, kara sevdayı,
Yanmak başkadır, kül olmak bambaşka…

Sevda mahpusunda, hasret pranga,

Öyle acınacak hale düştüm ki
Sevdiğim dururken el ağlar bana
Tüm doğayı sarar hüznün çemberi
Rüzgâr ağıt yakar yel ağlar bana

Bilen var mı benim gibi sonunu

Sevdiğim bir yana dünya bir yana,
Yardan gayrı gerisinden bana ne…
Sultanlar aşkını sunsalar bana,
Hurisinden, perisinden bana ne…

Dile destan olmuş asil soylunun,

Amacımız savaş değil elbette,
Umut çiçekleri açsın istedik.
İslamın güneşi her bir cihette,
Merhamet ışığı saçsın istedik…

Rahmete doyacak sahrada kumlar,

Bu daha başlangıç bir şey olmadı
Sonumun adını virane koydum
Dertlerden sevmeye vaktim kalmadı
Kalbimin adını divane koydum

Neyleyim kader bu Allah’ım Kerim

Toprak toprak olalı
Böyle yatan görmedi
Bayrak bayrak olalı
Böyle vatan görmedi

Ayla yıldızda ahenk

Sanki gül dalında, bir tomurcuksun,
Bebeğim dört mevsim, bahar kokarsın…
Büyümüşsün ama, hala çocuksun,
Sırma saçlarına, güller takarsın…

Sevdim seni, yanaktaki beninle,

Aklından çıkmayım, etmesin rahat,
Beni pişmanlıkla, ansın Allah’ım…
Onu da ihanet, ateşine at,
Oda benim gibi, yansın Allah’ım…

Neler çektirmişti, bilirsin bana,

Hasretin bir bıçak keskinliğinde,
Kalbimi parçalar, yırtar be gülüm…
Sitemkâr olurum eksikliğinde,
İsyanım sabrımı, tartar be gülüm…

Korkular içinde uyandığımda,

Baş ucumda durur gitmez bir türlü
Başımda kocaman bir tatlı bela
Sıkıntı alırım ondan her türlü
Başımda kocaman bir tatlı bela

Güldürmedi beni bir ömür boyu