Mehmet Bozkurt Esenyel Şiirleri - Şair M ...

Hicranı bestele gönül durma yan
O sarı yıldızın nuru sönmede
Kölesi olduğun bu kahpe zaman
Mevlevi bir derviş gibi dönmede

Ne çıkar hasrete köle olsan da

Akşamla beraber indi,
Kol kola gariplik,
Koptu..içimde bir şeyler,
İplik iplik.
Sıla kokar, esen rüzgar,
Ağaç yaprak, ışıktaki pervane,

her akşam trenler geçer Ankara ya doğru,
ben biçer istasyonunda,
kendi halince mahzun
garip bir kişi
trenler ışık ışık,insan dolu,
gözlerinde destan destan,

Gümüşten ışığını aydan dilendin
Gecelerin üstüne çektin perdeyi
Yıldız oldun göklerden yere elendin
Üfledin aşk ağacından yapılmış ney-i

Yolun çakıl değildi çiçekler dikensiz

Hayatın bağından dikenler derdik.
Özlemin koynunda bahtiyar olduk.
Her gözü yaşlıya teselli verdik
Şairiz,bu yolda ihtiyar olduk,

Taktık kolumuza mali hülyayı,

Yaşamak istiyorum
İçinde bulunduğum an-ı
Binbir ışık içinde
Biten güne inat
Başlayan güne karşı

Gönüldeki filizler açacak çiçek çiçek
Bu gün dünyam aydınlık konuklarım gelecek
Ruh uçacak göklere olacak bir kelebek
Bu gün dünyam aydınlık konuklarım gelecek

Cezası biten mahkum nasıl sevinir candan

Yeryüzünde tüm haşmetiyle akşam
Benim kimsesiz ruhuma
Yalnızlık çöktü
Hatıralarım uzandı hayalime
Yorgun başım çaresiz
Boyun büktü

Dışarda,
Kar, fırtına, bora..
Kimsesizlik, çaresizlik
Konuk bende bu akşam,
Aç ruhlarında hora tepiyor zaman.
Ne başlarında ıslanmadık bir tel saç,

Kara yazılmış ezelden alnımıza
Bu gurbet yollarının ebedi yolcusuyuz
Bahar nedir bilmedik eremedik hiç yaza
Acımayın siz bize ne yapalım biz buyuz

Çiçek nedir bilmeyiz kuş sesi dinlemedik