Dünyanın kuralı ezelden zahar
Varoluş kötüden yana mı olur?
Nesep de nesili edermiş bizar
Evladına hasım ana mı olur?
İyilik etmeyi, düşündüm bazı
Yaşayacaklarımız biter bir gün sonunda
Üşümeyen tenleri yaptıklarımız örter
Arkaya attığımız önümüze konunca
Fayda sağlamayacak pişmanlığımız artar.
Görmezden geldiğimiz tüm ufuklar açılır
Enkazında kaldım samimiyetsizliğin
Ağırları da yabancı değil üstelik.
Kıyılmayan bir aidiyetin
Tablosuna renk olmuş esirgemişlik
Sevdasının masalları kulaklarımda
Zihnimde tur atıyor geceleyin
Seviyorum günahımı
Sahip olduğum tek gerçektir!
Hadi, yanlış anlaşılmasın;
Kaçmasın abes.
Siz anlayışınıza
“Tek gerçek sahip olduğum” yazın.
Halis minnet duyarım günah çalan hırsıza
Cennete iten kazanç, iftirasıdır ancak
Teşekkür borçluyumdur, düşmana, hayırsıza
İnsan dediğin nedir, dünyadaki oyuncak.
Arkamda bırakır mıyım, iki hüzünlü yürek
Kopsun kıyamet de mahşer olmasın
Tek canlı çıkmasın benim karşıma
Bir tek benden başka kimse kalmasın
Öyle dirileyim kendi başıma.
İsimli taş, beyaz gömlek istemem
Kendimi hep başkasının yerine
Koydum ama koya koya yoruldum
Çırpındıkça battım daha derine
Baydım ama baya baya yoruldum.
İyiniyet! Senden bir kâr görmedim
Bir nefes istedim kötü de olsa
Beklentimi küçük tutmuştum zaten.
Sırf iki kelama razıydım oysa
İçimi de dilsiz etmiştim zaten.
İnsan istenmezi yaşarmış zahir
İbadetin ısrarı; günaha açık avdır
Hikmet var abartının, bir tür suç oluşunda.
Nimet içine doğmak; nimet değil, sınavdır.
Geç gelen imanların, gücü geç oluşunda!
Varlığı halk eyleyen zıtlığa vermiş kıymet;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!