GÜZEL MEMLEKETİM SİNCİK
Sevimli adını almışsın iğdeden
Berrak suların akar dereden
Hırçın rüzgarın eser derinden
Sincik,ah benim güzel memleketim
HASTANEDEYİM
hastanedeyim bir başıma
zaman yorgun ben yorgun
söz geçiremiyorum halıma
geceler yorgun ten yorgun
Alınyazımın rengi kara
Bahtımın mevsimi karakış
Karlar serpişiyor yollara
İzler kapalı bu karakış
Yüreğinde bu keder varken
İmam Ali bir gün aceleyle giderken,
Bir karıncayı incitmişti yere basarken.
İncinen o karınca yerde çırpınıyordu,
Allah’ın Arslanı birçok çareye başvurdu.
İLKBAHAR
Yeryüzü bende canlanır,
İnsanlar heyacanlanır,
Bitkileri bir hareket alır,
Benim adım ilkbahar.
KABARMIŞ ANILARIN ÖTESİ
Ufukların bittiği yerde konakladım,
Asırlık çınarların dallarında,
Yorgun düşmüş dağların ötesinde,
Durgun kalan denizlerin yakamozunda,
KAR YÜREKLERDE SEVDADIR
Yürüyüorum her tarafta kar,
Yüreğimde sönmeyen har,
Karşımda dumanlı dağlar,
Yalnızım ama ümidim var.
Hayatımda biriktirdiğim
Bütün dertlerimi, kederimi,
Acılarımı ve hüznümü
Bir torbaya koydum.
Ağzını yedi düğümle
Sıkı sıkıya bağladım.
LÜTFUNA MECBURUM
Ya Rab! Ben garip bir kulum.
Dergâhındayım, mahçubum.
Günahlarım çok, vurgunum.
Senin o lütfuna mecburum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!