Yalnızlık kaderim olsa gerek.
Aşk yürek ister korkulara yer yok
Aşk fedakarlık ister sabırsıza yer yok
Aşk mutluluk ister mutsuzluğa yer yok
Aşk kavga ister yılmaya yer yok..
Aşk su ister kuraklığa yer yok
Sen ağlama düşmesin gözlerinden bir damla gözyaşı
Dayanamam bilirsin buna içim acır seher bülbülüm
Üzülme kahretme pınarları ben akarım senin yerine
Sorsan neden diye inan bilmem adı yok işte sevdanın..
Sil kirpiklerini ıslanmasın bakarken bana gülümse
Uğrunda bir gönül yıkıldı gitti umrundamı
Aldırmadın bunlara olan bana oldu
Sen sevdin onu günlerce ismi dudaklarında
Arayıp durdun gecelerce onun yolunda
Tanrım ne günahım vardı tek suçum sevmek
Kameriye güzellikler seyrederken başın omzumda
Anlamazdık zamanın geçtiğini yıldız sarhoşluğunda
Mehtap ışıltısında yağarken ipil ipil yağmur altında
Elin elimde ısıtırken nefesimle koklardık taze toprağı
Resmeylerdik sanki sabahın beşinde sis ortasındayken..
Aşk’a dair ne bilirsiniz siz fütursuzca sevmek mi
Masalımsı rüyalarmıdır yoksa birlikte yaşlanırken
Gözleri ağlayan uykusuz sersemce sürdürülebilen
Kavgalar kıskançlıklar büyük sevdalarda sorulur
Arguvanlar çiçek açar yurdum türkülerinde meşkle
Tatlı bir tebessüm var bugün yüzünde
Hoş bir heyacan kaplamış ruh halini
Yeni bir aşka yelken açmışsın bugünden
Hayırlısı ne diyelim başkasını bulmuşsun..
Mutluluk diliyorum sana yapabileceğim bu
Ey İstanbul ayrılıkların başkenti sende yorgunsun
Ne aşklar barındırdın yıllardır sırada şimdi ben varım
Kanmıyor gök mavisi denizin ağlıyor bak martıların
Zor şehirsin vesselam ne diyeyim ben sende haklısın..
Yaralanmış bir akşam yüreğim düştüm bak yollarına
Gördü bu gözler, başkasını görmez artık
Üzülme benim için ağlamam inan aşkından
Lapiska saçlarından koklamam,özleminden ölsemde
Üzerine yapışmam sen bal,ben arı olsamda
Melek sanmıştım seni,farklı biri demiştim
Sakınmıştım herkesten nazar değmesin diye
Senin gözlerini severim ben
Çünkü onlar çok güzel
Bir defa bana bak yeter
Ve…! Sonra istersen unut beni.
Yaz: Mehmet Ali Tuna
Ben sana bakınca dolardım boğazım düğümlenirdi
Hatırlarken cumbalı evin penceresinde saklanırdın
Şaşkın bir körebe nöbet tutardım sokağın karşısında
Çaresizce acılar çekerdim iki kelam etmek uğruna..
Ay tanrıçası yüzünde belirirdi at kuyruğu saçlarınla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!