Sen daha çocuksun
Ellerin kararsız
Kalbin uzak sevmelere
Bundan her fısıltıyı çığlık sanman
Ve yine bundan anlayamaman
En alçaklardayken
Şimdi sen bir başkasını sevdin diye
Vaz mı geçeyim ben de seni sevmekten
Olur şey mi bu söylediğin
Böyle yarım sevmek mi olur
Seni sevmek iyileştirirken ellerimi
Ve daha uzağa koşarken seni sevince
Bir sevgiden bahsetti rüzgar
Eski zamanlardan kalan
Bir ıslık tadında anlattı
Ve sustu ardından
Esmedi bir daha öylesi
Bir adam vardı dedi
Sevdaların üstüne konuşuruz
İki kişi anlatırız
Bu sen olursun belki başkası
Dinledikçe yoruluruz
Kelimeler gelir geçer
Her sustuğumuzda boğuluruz
Bu ömür derler, geçer mi yalnız
Geçer dostum ömür dediğin nedir
Yalnız geçmeyecek olsun
Doğarken mi ağladık beraber
Yoksa birlikte mi öleceğiz ki
Şimdi korkalım yaşamaktan tek
Seni görebilmek için bazen
Gözlerimi kaparım sensizlikte
Ellerime bir ümit düşer o an
Bakarak görülmeyen
Görerek bilinmeyen bir ümit
Seni bulabilmek bir gün bir yerde
Gecedir hep soran seni bana
Gündüzle derdim yoktur
Ne zaman ki batar güneş
Ve çekilir evliler evlerine
Ben kaldırımlardayken yalnız
“Sen” der gece bana
Seni bana sorarlar inatla
Bilmezler benim de kalbime sorduğumu
Mühürlemiştir kapısını sen gideli
Ne kadar çalsam nafile
Açmaz seni bekler
Ne bir ses verir ne tıkırtı
Ömrümün yarısı seni sevmekle geçti
Kalan yarısı beklemekle dönmeni
Geciken otobüsler vardır bilirsin
Kış sabahları, alacakaranlıkta
Üşümüş gözlerinde umut olur
Uzakta duyulan her motor sesi
Ey sevgili uyan artık
Kalk da aç şu öpülesi gözlerini
Bak kimler çalmakta kapımı
Bir yalancı sevgiye muhtaç
Oysa yalnız sendeydi anahtarı
Tüm yalnızlıklara inat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!