Sen ne bilirsin ki, kalbim hangi yaraları saklar,
Hangi acılarla dolu, kimlere dökerim derdimi?
"Al," diyorum, "al canımı," ama sen görmezsin,
Ellerimle söküyorum içimdeki kor ateşi, ellerimle..
Beni unutma diyorsun,Ah Fâyeem
Allah korusun, o nasıl söz!
Unutmak, yürekten düşmek gibi,
Bir boşluğa bırakmak seni, kendimle birlikte.
Bunca elem onca dert bana ulurken
İçimde hasretin dağ olup büyürken
Ben seni böyle özlemle severken
Ben unutum sende unut sevdiğim
Bir rüzgâr gibi savrulup gitti,
Adı dudaklardan sessizce silindi.
Ne bir iz kaldı ne de bir söz,
Unutulan, derin bir yalnızlıkta gizli.
Artık neçar düşmüş bedenim
Gözlerim şavksız dizlerim takatsız
Yarınlarım ise umutsuz
Var olan umudumda açlık grevinde
Onurum tutsak dört duvar arasında
Nefesim ise iki zalimin elinde
Bir öğlen vaktiydi sarsıldı zemin
Sanki denizlerde batıyor gemim
Söyle be felek azmı geldi yem,ın
Ağustos depremini unutmadık yemin
Yığın yığın olmuş enkazlar molzlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!