Mehmed Aksu Şiirleri - Şair Mehmed Aksu

Mevsimi kışa çevirirken çölde yangınım,
Uluyan çakala dönüşmekte zaman.
.Hazanım, hüzünüm, yarım kalırken türküm.
Aşkındır acına merhem olanım
Meyilim sevdana yelkovan gibi,
Mabettir kalbim; derdin sahibi.

Nerden bilirlerdi canını soğuğun alacağını
Adını "Ayaz" koyarken.
Kırkbeş saniyelik bir haber bandı olarak kalacaksın
Bu ülkede Acun,Ebru varken.

Ah be Doğaner
Ah be özüm
Ah be Kardeşim
Utansın belki de güneş
Sen gülünce eriyor diye buzullar
Ve çöller duruyor diye çiçeğe.

Ah be Doğaner
Ah be Özüm
Senden öğrenmeli; vefayı insanlık,
Belki de dik durmayı dağlar.
Huzura eriyor insan yanında
Adından sonra amin demeli dudaklar.

Bu yağan hasret olsa gerek
Kırk gün boyunca ikindi vakti tam da.
Sırılsıklam bir hikaye bu
"Ahmak" da var, "ıslatan" da
Şimdi sen söyle
Hangimiz nerdeyiz "ahmakıslatan"da

Gerçekten aklın Allahta olsaydı eğer
Namazın namaza benzerdi elbet
Sevap olsa alnın secdede fotoğraf
Gazetelerinki de sayılırdı ibadet

Hiç bıkmadı yelkovan,
Hep koştu akrebin ardından.
Mutlaka yakaladı bir yerde,
Ama yeniden kaçırdı avuçlarının arsından.
Ve hala gidiyor akrebin ardından.
Biliyor ki mutlu sona ulaşacak bu hikaye

Akşamları gönder kuşların kanatlarında
Gözündür bilirim karanlıktan öperim yar.
Yıldızları biriktirdim sana avuçlarımda
Bırak çırpınsın ellerinde yüreğim yar

Belki de adamlığımızdan
Adam yerine konmadığımız

Ben bu şiiri yazarken,
Sen canıma okuyordun.