Mehdi Ersoy Şiirleri - Şair Mehdi Ersoy

Bir ağacın dallarıyız,
Köklerimiz mazidedir.
Bir peteğin ballarıyız,
Köklerimiz mazidedir.

Çoban koyunları dağda güderken,
Kurtlar planları köpekle yapar.
Plandan habersiz yolda giderken,
Köpekler kurtlara gözünü kapar.

Karanlık bir el,
Seni can evinden vurur.
Feryadın yükselirken semaya,
Bir damla kan düşer güvercin kanadına.

Bir rüzgâr yankılanır Kudüs’ün sokaklarında,

Kusuru örtmede marifetli ol,
Hatayı bulmada can atan olma.
İnce ol, kibar ol, zerafetli ol,
Sağlanmış yarayı kanatan olma.

Kusursuz insanı arama boşa,

Sana meftundur gözler,
Sana mecnundur sözler,
Sana müşfiktir özler,
Ya hazreti Muhammed.

Yaradan mutlak fail, bizler resme bakarız,
Perdeler kaldırılsa, resimleri yakarız.
O bize bizden yakın, bizler idrakten aciz,
Nefsimize gem vursak, ruhen O'na akarız.

Nasihattır kelâmlarım Arife,
Kâmil insan olmak için tarife.
Ormanların kütükleri çok amma,
Nasihatım yontulacak herife.

Bir gece rüyamda nefsimi gördüm,
Yedi başlı ejder durdu karşımda.
Sen kimsin diye kendine sordum,
Sanal dünyaları serdi karşımda.

Bin kere düşündüm bir defa güldüm,

Halık-u zül Celâl affında engin,
Bu cihanda yoktur zatında dengin,
Bütün esmalara katarsın rengin,
Nefsimin peşinde memnun değilim.

Özümüz çamurdan insanız insan,
İçimize konmuş azıcık isyan.
Sonsuzluğa varmak istediğimde,
Nefsimin eliyle uğradım hüsran.

Umudum bitmeyen bahar mevsimi,