Mecnun yüreği Şiiri - Yaşar Fetullahoğlu

mecnun yüreği

“ leyla dağların doruğunda
yada çölde
sevda olmazsa yürekte
kim göze alabilir
zirveye ulaşmayı”

akbabalar bekleşiyor
dans ederek gökyüzünde
şeytanın kör çocukları
altüst ediyor
kimsesiz gül bahçelerini
solundan gülümseyerek insanlara
suluyor yüreklerini zehirli sularıyla
gündüzler anılır gürültülerle
gece miskin ve sarsıntılı
utanç
hep yerle bir olunca hatırlanır
“leyla ki
asırların / boyutsal gerçeğidir
yüreğimde “
ey toprak yaşam işkencedir
ızdıraplı gönlüme
kör çocuk gözleridir
gülleri devşirir
aynalarla çoğalır görüntüleri
sürünür gölgeleri bedenleri yerine
birbirlerini ezerek üzerinde
hayatı inkar ederse bir yürek
hangi gözle bakabilir ölüme
yaşam gibi dipdiri iken
“leyla ki
içimde büyüyen
kavganın güzelliği”
adanmıyor artık hiçbir söz
ve bakış
gül solmaya yüz tuttu
kaktüsi bir yaşamdır
vaadedilen güzelliğine
ızdırabını taşıyorum gül sevgili
mil çekili gözlerime
titrer şahdamarımdan yüreğim
söyle
bana gelmen için
kaç mevsim eskitmeli gözlerim...