Meçhule Doğru Şiiri - Ahmet Suat Koçal

aylardan şubat,günlerden cuma,
hava daha yeni aydınlanıyor.
ezan sesi yükseliyor sema da,
bir bahtı kara dünyaya geliyor...

ahmet veriyorlar ilk ismini,
''dedesinin adı yaşasın'' diyorlar,
''suat'' diye çağırıyorlar kendisini,
ilk tokadı vuruyor doktorlar...

çocukluğunda alışıyor ayrılıklara,
babası oluyor dünyasından ilk giden.
katlanamıyor bir türlü yaşamaya,
ömrünce gideni aratıyor gelen...

kavgayla, ihanetle geçiriyor senelerini,
bir gül seviyor, bir de zalim yar.
dünyanın zevklerine kapatıyor gözlerini,
şehir küçük geliyor sevdasına dünya dar...

yaşadıkları, gördükleri şimdi bir rüya,
geçmişim yalan diyor, geleceğim meçhul.
insanlarda kahpelik, insanlarda riya,
girdi dönülmez yola, gidiyor usul usul...