Mazlumun Kaderi Şiiri - Nurettin Memiş

Talihsiz bir insan kederli doğar,
Dünyada tüm dertler hep onu boğar,
Acınmak bilmez ki dert, keder, yağar,
Mazlumun kaderi bumu olmalı.

Akıyor gözünden kanlı yaşları,
Tek arkadaşıdır dağ ve taşları,
Ağlayıp, çarpıyor dertli başları,
Mazlumun kaderi bumu olmalı.

Dert, ızdırap,keder ne varsa burda,
Ev, eşya, araba hepsi bir hurda,
Yem olur bunlar da kuşa ve kurda,
Mazlumun kaderi bumu omalı.

Vah diye şiir yazdım dağıldı düşler,
Kalemim durmaz ki haksızı taşlar,
Yine mazlumlarda eğikti başlar,
Mazlumun kaderi bumu olmalı

Dur artık dur, MEMİŞ kalem yazmıyor,
Ecdada bakınca beni üzmümor,
Haksızı hiç kimse niçin ezmiyor,
Mazlumun kaderi bumu olmalı.