“yanında götürdüğün bir karaağaç vardı,
eskiyen bir fotoğraf karesine sığdırdığın
budaklandı yıllar sonra
___________rengarenk çiçekler koklanıyor şimdi dallarında”
dikenlerini budadım gövdesini acıtan
köklerini çapaladım suladım gözyaşımla
gâh sevinçle karıştırdım toprağını
ellerimle okşadım solmuş yapraklarını
kabuklanmış yaralarını temizledim pansuman yaparcasına
gömleğimin eteğiyle sildim sızan kanlarını
çevresine dolanan ayrık otlarını
ve
sarmalanan yabani sarmaşığı kopardım attım
salıncağına ise hiç dokunamadım
uzaktan bir kırlangıç izliyordu çabalarımı biraz utangaç
süzülerek yaklaştı bir iki daire çizerek uzaklaştı
kanat çırpıyordu geleceğe belli ki ürkmüştü
belli ki o da görmüştü
beni de götür bilmediğim görmediğim o diyara
gün görmemiş kaderim taçlansın bucaksız semada
her geçen dakika bir kazma daha vuruyor anılara
şen kahkahalar canlanıyor acıtarak düşen damlalarda
mazinin telvesi kalmış taşıdığı kara gövdesinde
rahmet diliyorum Yaratan’dan diz çöküp gölgesinde
muzari hayallerim delleniyor uğramasın yine vuslat
kırılmış dalında asılı duruyor merhametli sinesinde
seyrelmiş ışınları süzülüyor yapraklar arasından güneşin
virane yarama bir ilaç kulaklarımda çınlayan gülüşlerin
06.07.2007 22.00
Kamil ÇağlarKayıt Tarihi : 12.7.2007 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gün görmemiş kaderim, taçlansın bucaksız semada.
Her geçen dakika, bir kazma daha vuruyor anılara.
Şen kahkahalar canlanıyor, acıtarak düşen damlalarda
Etkileyici çok güzel imgeler kullanmışsın anlatımdaki duygu his mükemmel kutlarım saygılarımla
TÜM YORUMLAR (10)