Haydi! Nevroz ateşlerinin savurduğu,
Kar tanelerini eritip dudağımızda,
Yırtalım, toprağın mahmurluğunu.
Filizlenelim, cemreler düşmeden,
Coşalım her renkten ve her çiçekten.
Irmak olalım, yol alalım Dicle ve Fıratın koynuna.
Bağlanalım yeniden mayıs güneşine, nevroz ateşine...
En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Devamını Oku
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta