Haydi! Nevroz ateşlerinin savurduğu,
Kar tanelerini eritip dudağımızda,
Yırtalım, toprağın mahmurluğunu.
Filizlenelim, cemreler düşmeden,
Coşalım her renkten ve her çiçekten.
Irmak olalım, yol alalım Dicle ve Fıratın koynuna.
Bağlanalım yeniden mayıs güneşine, nevroz ateşine...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta