Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Mayıs Bir Kere Daha Ağlayarak
yemyeşil kırlarında bahar / sarıya çalarak
dolanacak sessizlik çıplak bedene
gri düşlerle yola çıkarken aşk
tütecek keder / uzaklara yağarak…
sensiz yağmurların çıplak ayakları
çıplak ayaklarına hasret /selleri
çekerken dalgalar izine seti
siyah perdeside gökyüzüne
mayıs bir kere daha ağlayarak...
ağlayan yokluğunla saçlarımda
yağmurlardı çıplak düşen yere
yalınayak yürüdü kaldırımlarda
sonbaharıma yas bulaşırken
güz yalnız / ben / mayıs…
seni benden alan sevda / bir yerlere
alev damlalara... alevle rüzgar
serin mayıs / geçerken bedenden
gülümse / uzaktan tüten hüzne
kirpiklerim yağmura değerken...
damla korkulu / bilinmeyen yönlere
çizemedigi yol yüreğine / dokunamadan
süzüldü tenimden / umutsuz
İncecik... huzursuz...
kayboldu yağmurlarla
mayıs bir kere daha ağlayarak…
07.07.2007 İstanbul bu şehir....
Aydan Küllüce
*****************
Sevgili Aydanım nerdesin sen ?
Şiir bahçende geziyorken günüme senin sayfandan''Mayıs Bir Kere Daha Ağlayarak'' şiirini düşürdüm ..
Hüzünlendim duygulandım ..
Sana ve severlerine nostalji olur diye .biraz geçmiş şiirlerine baktım . .
uzun zaman oldu sanırım yazalı ..
biraz naftalin kokusu gitsin istedim..
gruba da paylaşıma sundum ..
Güçlü kalemini, şiir gibi şiirini kutluyorum canım ..
Lütfen arada bir Kardelen Çiçekleri Grubumuzdan sesini duyur . emi .. özlüyoruz ..
sevgilerimle canım ..
Başarılı çalışmalarının devamını diliyorum ..
yemyeşil kırlarında bahar / sarıya çalarak
dolanacak sessizlik çıplak bedene
gri düşlerle yola çıkarken aşk
tütecek keder / uzaklara yağarak…
sensiz yağmurların çıplak ayakları
çıplak ayaklarına hasret /selleri
çekerken dalgalar izine seti
siyah perdeside gökyüzüne
mayıs bir kere daha ağlayarak...
ağlayan yokluğunla saçlarımda
yağmurlardı çıplak düşen yere
yalınayak yürüdü kaldırımlarda
sonbaharıma yas bulaşırken
güz yalnız / ben / mayıs…
seni benden alan sevda / bir yerlere
alev damlalara... alevle rüzgar
serin mayıs / geçerken bedenden
gülümse / uzaktan tüten hüzne
kirpiklerim yağmura değerken...
damla korkulu / bilinmeyen yönlere
çizemedigi yol yüreğine / dokunamadan
süzüldü tenimden / umutsuz
İncecik... huzursuz...
kayboldu yağmurlarla
mayıs bir kere daha ağlayarak…
çok beğendim. kutlarım Aydan Hanım.
saygılarımla
DEFALARCA OKUDUM.BİR KERE DAHA KUTLARIM.DAHA ÖNCE YORUMLADIĞIM HALDE GENE YAZMAK İSTEDİM.TEŞEKKÜRLER ARKADAŞIM.BİR GÖNÜL DERYASINDA BİZLERE KÜREK ÇEKTİRDİĞİN İÇİN.
SEVGİLERİMLE
damla korkulu / bilinmeyen yönlere
çizemedigi yol yüreğine / dokunamadan
süzüldü tenimden / umutsuz
İncecik... huzursuz...
kayboldu yağmurlarla
mayıs bir kere daha ağlayarak…
AH BİR MAYIS AĞLASA NERDE BİR KERE AĞLASA MAYIS NE GÜZEL YA SAĞOL ŞİİR GÜZEL YÜREĞİNİZ DAHA GÜZEL
Ağustos ,mahzun, pembe akşamlı
Ay'sız geceler solgun ve durgun
Karanlık geceler duyarım ayrılığı
Yol uzun, beden yorgun, yüz solgun...
Güzel şiiri okudukça aklıma geliverdi.
BİR KERE DAHA OKUDUM ZEVK ALARAK.ANLATIMINIZ ÇOK İYİ.TEKRAR TEKRAR OKUNACAK ŞİİRLERİNİZ AYDAN HANIM.KUTLARIM SİZİ.
SEVGİLERİMLE
BİR KERE DAHA OKUDUM ZEVK ALARAK.ANLATIMINIZ ÇOK İYİ.TEKRAR TEKRAR OKUNACAK ŞİİRLERİNİZ AYDAN HANIM.KUTLARIM SİZİ.
SEVGİLERİMLE
SELAMLAR EFENDİM
HAYATA SIKI SIKI TUTUNMAK VARKEN BU KARAMSARLIK NİYE.. MUTLU YARINLARA
SAYGILAR ŞİİRLE KALINIZ EFENDİM..
yemyeşil kırlarında bahar / sarıya çalarak
dolanacak sessizlik çıplak bedene
gri düşlerle yola çıkarken aşk
tütecek keder / uzaklara yağarak…
.....................................................yukarıdaki dizeler gerek uyakların oturmuşluğu gerekse anlatımdaki gizemlilik ve zenginlik açısından hayranlık duyulacak kadar güzel ve tatlı.
............................................
ağlayan yokluğunla saçlarımda
yağmurlardı çıplak düşen yere
yalınayak yürüdü kaldırımlarda
sonbaharıma yas bulaşırken
güz yalnız / ben / mayıs…
....................................Bu dizeler sarhoş edecek güzellikte:' ağlayan yokluk' 'yalınayak kaldırımda yürümek' ifadeleri gerçekten takdire şayandır.
Sonraki devam eden bölümde ' kirpiklerin yağmura değmesi' seni benden alan sevda/ alev damllarla/alevle rüzgar' ifadeleri kimin aklına gelir de dilde dolaşmadan yazıya yansır?
........................................Ve ' kayboldu yağmurlarla, mayıs bir kere daha ağlayarak ' sözleri içinde yaşanılan hüznü o kadar etkili anlatıyor ki bu şiire puan vermemek e seçmemek elde değil..... Ancak yazana bu kadar da karamsar olmamasını öğütlesem diye düşündüm ...Ama gönül yaşamazsa kalem yazmaz diye düşünüp öğütlerden vazgeçtim. Ayakta alkışlarım bu şiiri.
'ağlayan yokluğunla saçlarımda
yağmurlardı çıplak düşen yere
yalınayak yürüdü kaldırımlarda
sonbaharıma yas bulaşırken
güz yalnız / ben / mayıs… '
Gönüllere şorul şorul akan kelam bu.
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta