Mavzer Islığı Yalnızlığım

Uzanıp gecenin o yorgun balasına
Sabrın boncuklarını asmak kapı ardına
Bakışlarının cenderesinde seni düşünerek
Üşümek birikmiş ayazlar penceresinde

Düşündükçe seni mavzer ıslığı yalnızlığım
Heceleri parmak uçlarımda biriktirerek
Acemi bir gülüş olup kapılmak susuzluğuna
Ellerine değdikçe seni ölümden çok istemek

‘Sus’ ve sarıl şimdi sözlerimin tutku’nluğuna
Hazan çekilmez menzilimde kurşun yanığım
Her gece sensizliğe üryan soyunuşlarım
Sensin ‘sus pus’ bir menzilde kendimle sevişmelerim