Mavi Ve Sarı Şiiri - Yılmaz Helimergin

Gözlerim üşüyüp te Süreyya’ya dalıyor
Annemin göz yaşları kabusumda çağlıyor
Bir cenge tutuştum ki hazan çıkmazlarıyla
Ölüyorum yas-semen biraz mavi, hafif sarı
Cehennemin alevİ koyu mavi ve ölgün...
Cennetin ışığıysa şiddetli ve sapsarı...

Gözlerim üşüyor mavi, titrek, sarılı.
Dertlere yanaşıp ta görmezlikten geliyor
Akıyor fikirlerim kurakçıl nehirlere,
Okyanusa yetişince; sel olup çıldırıyor...

Süreyya’nın ağlaması hem mavili hem sarı
Seni gören gönüller dertlerle tutuşuyor
Oynaşıp ta semâda aşağı ve yukarı;
Yönlerini kaybedip, güneşe saldırıyor
Yas_semeni bilirim sevdamın kumandanı,
Onu sezen öz gönlüm, dertlerle boğuşuyor...

Annemin merhameti ne mavidir, ne sarı
Şüpheyle sancılandım, ızdıraba kapıldım
Bahtımı kül eyleyen göz nurumun ağrısı;
Vuruldum can evimden, kanlarına bulandım
Gençliğimin mimarı, ey gönlümün yapıtı;
Sükutu hayallerde saçlarına dolandım
Hayallerde kıvranırken açık mavi, koyu sarı;
Yalvardı bana çehrem...amansızca uyandım

Bir cenge tutuştum ki meydan mavi, kan sarı
Hazanın yaprakları kaçtı gitti sessizce
Beni yakan gözlerindir, bumu alın yazısı?
Anlımın yazısı ki; ürktü gitti sessizce...

Papatya neden mavi, goncalar niçin sarı! ...
Kışım maviye kanmış, yaz olmuş sararıyor
Gözlerim üşüyor, Süreyya’ya yanıyor
Annemin gözyaşları kabusumda ağlıyor
Bir cenge tutuştum ki hazan yapraklarıyla;
Ölüyorum yas_semen biraz mavi, hafif sarı
Cehennemin yanışı koyu mavi ve ölgün...
Cennetin ışığıysa şiddetli ve sapsarı....

15.09.2005 13:02:00