Mavi Tur Şiiri - Eren Özyalçın

Kapanan kapıların ardında kalan,
Kırık bir kalp ve sonu gelmez düşüncelerim.
Özlemini sindirmeye çalışıyorum,
Başaramıyor, acı çekiyor, kıvranıyorum.
Elimde köpek öldüren,
Soğuk bir kumsalda,
Cömert deryaya karşı ağlıyorum...
Göz yaşlarım deryaya karışıyor... karışıyor...
Karıştıkça dahasını istiyor derya.
O istiyor, ben ağlıyorum.
Köpekbalıkları sahile kadar gelmişler.
Kanayan yaramın kokusunu almış olmalılar.
Derya artık göz yaşlarıma kanmıyor,
Bedenimi istiyor ve azgın dalgalarını salıveriyor üstüme.
Direniyorum önce...
Belki...
Belki diyorum uzaktaki fenerin silik ışığına.
İhtimaller geçiyor bir bir gözümün önünden...
Bırakıveriyorum kendimi,
Cömert deryanın, azgın dalgalarına.
Tam on üç gün sonra,
Ceketim bulunuyor balıkçılar tarafından,
Bir köpekbalığının dişlerinin arasında.
Ceketimin sol iç cebinden son elli kuruşum
Ve bir not çıkıyor.
Sevdama ve sevdama sevdalılara...
“Gel sevdam, yüzgeçlerimizi sımsıkı tutup,
solungaçlarımızdan mutluluk kabarcıkları saçalım etrafımıza...
Diğerlerine gelince;
deryamızı kirletmesinler, başka ihsan istemez”