Mavi Peri Şiiri - Mustafa Demirbaş

Mavi peri isminde, bir masal kızı varmış,
Dinlediği hakikat, anlattığı masalmış,
Aşk demiş, sevda demiş, avunup durmuş işte,
Taş kalbinin içinde hayaller kurmuş işte.

Saatlerce muhabbet, kendinden geçiyormuş,
O kendine her dönem bir sevda seçiyormuş,
Tuzağını kurmuştu, örümcek geldi bize,
Nice sahte sözler var, şeytanlar gelir dize...

Dulkurusu kaprisli, kibirli ve ahlaksız,
Bana göre bu peri, şeytandan daha farksız,
Bir kelime etmeden kapıları kapatmış,
Gerçeklerden kaçmışta, ruhunu pula satmış.

Her zaman ağlamaya mahkum ol sahte peri,
Kendinden kaç kendinden beter ol kahpe peri...
Allah'ın kullarını hor görür durursun hep,
Sevenleri değil de kendini vurursun hep...

Aşk atın sakatlandı artık yürümez seker,
Kimse bakmaz yüzüne tümseğe düşer Teker
Kalana selam olsun. Vay burnu büyük peri,
Ben yokum artır dersin, Vay budala serseri...

Kutlarım seni peri, güzelini yapmışsın.
Kendini ilah sanıp tek kendine tapmışsın.
Görme sakın kimseyi, girme sakın kanına...
Elli Üçün güzeli, bu yakışmaz şanına...

Yalnızlığa mahkumsun, bunu kendin istedin,
Benden daha güzeli, soylusu yoktur dedin,
Aynan kandırır seni, ama sen göremezsin,
Ağlamaya mahkumsun ömrünce gülemessin