Mavi Ölümün Misafiri Aylan

Haydi, bir kez daha isyan et, bebeğim bir kez daha
Ağır kokulu uzun bir hüzün göndererek kalbime
Yalnızlıklar içinde seni çoğaltmaya geldim
Kanımı dökmeye geldim senin için ey kelebeğim.

Hayatın vurgununu yemiş, dalgalar içinde salınıyor
Ölmüş karabataklar gibi bedeni kıyıya vurmuş
Yetim hüzünler kalbime vurdu, kalbime
Sağır gökte yükseliyor duyulmayan feryatları
Küçücük kalbinde toplayarak dünyanın acılarını

Yalnızlığı besleyip büyütüyorum tecrit edilmiş kalbimde
Hüzünde miyim yoksa sevinçte mi?
İçerde miyim yoksa dışarda mı bilemiyorum?
Hayır, benim gönlüm sen de kaldı ey kelebeğim.

Geleceğini boğdular acıyla savaşın kıyısında,
Kırlangıç yalnızlığıyla tanıştı ölümün içinde
Ruhu atılmış bir gül kuyusuna
Kaderi dizilmiş keder denizinde kurşuna.

Göğü delercesine bağırmalısın delicesine ey nazlı çocuk
Bağırmalısın ki dalgalar kopsun sesinden
Kıyıya vursun ölmüş insanlığın cesedini
Ebabil kuşlarını bir kez daha gönder dünyaya ey Rabbim,
Bir kez daha taşlasın taşlaşmış kalpleri.

Bir leylek kanadında göç edercesine uçup gittin,
Sağanaktan boşanırcasına leylak hüzünler yağdırarak kalbimize
Sonsuzluk iksiri içtiğin yerde seni alacağım kucağıma,
Ölümden korktun mu ey bebeğim, söyle korkak yüreklere

Anne kucağından düştün denize, dalgalar salıncağın oldu,
O denize sarılıyorum seni kucaklamak içim
Be de, ah ben de bir hüzün sandalıyım şimdi denizde,
Ne zalimi gördün, ne de zulmünü duydun sen
Yüzünde toplanmış gülkurusu gülücükler

Hangi acıların kıyısında vurgun yedin
Hangi deli ırmağın derin uğultusunda.
Hangi mevsimin dökülmüş gülkurusunda
İnsanlık vurgun yemiş senin içinde,
Ölüm hangi denizin kıyısına vurmuş bilemiyorum ki.

Hangi gönlün derin sularında
Hangi gecenin ağlamalarında
Hangi medeniyetin ihanetinde
Arayacağım seni bilemiyorum ki ey bebeğim.

Kesik sesinde ne var bilmiyorum
Sesinde nar var, sesinde kar var
Sinesinde hüzün var, sinesinde mavi ölüm
Senesinde karanlık çağ var.