Mavi Lamba Şiiri - Talha Bozdemir

Kırık merdivenlerden düşüyor gölgem.
Sandalyem ters düşmüş avluda.
Çiçek değil pas kokuyor ceplerim.
Yağmurun dili paslı bıçak.

Başımın ucunda mavi bir lamba yanıyor.
Camında is, pas, kir ve telinde ;
Bir ölüm kokusu suskunluk.
Herkes bir şeyler fısıldıyor toprağa,
Ama hiç bir sesi duyamıyorum.
Dudaklarım; bir çöl misali susuzluk.

İşte evde bir cenaze; ayakkabılarım.
Çamurda ağır, taşlarda suskun.
Zaman ısrarla koşuyor peşimden.
Biliyor musun ?
Gömleğimin cepleri bomboş artık.

Rüzgarda uçan gazete parçası,
Adımı taşıyor artık.
Ve sen hiç yokmuşum gibi bakmaya devam et göğe.

Toprak ağır, nefes almak ağır.
Burnumda kan kokusu.
Koca bir köyü sindiriyor üstüme.
Sanki ben değil tüm şehir gömülüyor.
En çok da ölüm bana yakışıyor.