Onun mahmur, yorgun ama hallice keskin gözleri,
Kanlarıyla Vatanı ıslatan nice Mehmet’in eseri.
Kaç gencin düşüşünü, kaç ocağın sönüşünü
Asırlık çınarın çöküşünü, bin bir zorluğun doğuşunu gördü
O mavi gözleri. Türk elinin solmayan güneşi
O altın saçları. Yankılanıyor bu topraklarda onun “Egemenlik” diyen sesleri
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta