Mavi Şiiri - Abdulkadir Karademir

Maviliklerinde sonsuzluğu simgeleyen gökyüzünün ilk defa bu kadar ağır geldiğini his ediyorum.
Sırtımda taşıyor gibiyim.
Yürüdüğüm de adımlarım yapışıyor yere
güç yetiremiyorum akışına zamanın

Nerede hazin bir şarkı duysam takılı kalıyor yüreğim
Taşımaz oluyor bedenimi gücüm.
Sönüyor mecalim.
Bütün evrenin aydınlığını sağlayan güneş ufuklarda bile karanlık yağdırıyor üzerime.

Hissizlik başını tutmuş  duygularımın
Zırh gibi sarmalamış etrafını ancak imtihanı olan yüreğimin özleme güç yetiremiyor sanırım.

His edersen solunda eskiyi
"Seni çok özledim" diyerek başlasın cümlelerin o şekilde gel