Mavera Şiiri - Yadin Burak Kaya

Mavera, yüzün bahçesidir ümitlerin,
Gökyüzü titrer üzerine anne şefkatiyle,
Gülüşüne siner papatya kokusu...

Mavera, yokluğun siyahıdır kandillerin,
Sensizlik tohumken erir dudaklarımda,
Gözlerinde diner yüreğimin acısı...

Mavera, adın şifadır sözlüklerde,
Sızın merhemidir yoklukların,
Yandığım her ateşin sıratı sensin…

Mavera,
Aynı ağaçtan düştük seninle,
Aynı toprak yapıştı dizlerimize,
Aynı çakıl taşları battı avuçlarımıza,
Aynı rüzgâr okşadı yanaklarımızı,
Aynı güneş sıvazladı sırtımızı
Ve aynı gök kapandı üzerimize…

Biz; ayrı ama aynıyız seninle,
Aynı acıların başka bedenleriyiz,
Aynı umudun başka gidenleriyiz…

Mavera,
Gel; ayrı rüzgârlarda yitip gitmeyelim seninle,
Gel ki düştüğümüz ağacın gölgesinde umut olalım,
Gel ki rüzgârlara inat toprağa karışalım,
Gel ki sonumuz kavuşmak olsun seninle,
Birlikte uçmağa varalım…