Masumiyetsiz Şiiri - Fatma Karaca

Sen,körpe dudaklarda saklanmış,buğulu gözlerden ödünç,
Beyaz ve soğuk bir ölü teni misali,
Bir öpücük vermeli belki, tüm beyazlara mukabil,
Yalnız sen,tüm öpücüklerin intihar sebebisin..
Mürekkebin fedakarlığın dalında süzülen,
Sonunu her gördüğünde,nedametine kağıtları öldüren yaşamı,
Sen ki her saniyesine bin bir ah adanmış, bir mazlumun yaşı,
Tel tel erimiş azaların arasında sıkışıp kalmış bir iniltisin sen.

Bir padişah,ardında imparatorluklar devirmiş,önünde başlar ram,
Yaşanmışlıkların bir bir solduğu düzenekler,nefesi dahi haram,
Muhayyel bir maksadın çırpınışları, ve sen,ölümün getirdiği selam,
Uçsuz beldelerden gelen,sonlar oraklamaya atanmış mektubum,
Her harfinde bir sırrın parçalandığı, zulmetin kahrında ketum
Pervanelerin abı hayatına zehirler damıtan küfürsün.
Sen,Fenafillahlara kan kusturmuş müstekreh bir teşebbüssün..

Hiç akıtamadığım kadar yaşımsın sen.
Hiç yaşayamayacağım kadar yaşam,
Kutup donduruculuğunda sıcacık bir mayışmam,
Bedeviliğimin torbasındaki,son çaremdin sen, belki de,
Yüreğimde çatırdayan son kırık, boncuk boncuk terler içinde..
Söylesene nasıl bi adap, karşı duruş bu tüm perşembelere?
Geride bükük bir boyun,bir sancılı şekva, mülakiliğe ilk adım,
Sen ki okları menzilinden döndüren, kamışın dilindeki esrarım..

Baştan çıkarıcı kırmızıların endamını çomaklamış bir şehvarı muallak,
Dört başı mamur şehirlerde, geceleri süsleyen zikiri,
Ermişlerin tesbihinde sonsuzluğu yoklayan bedayi,
Sen, İlim anahtarlarının kalp gözlerinde sonsuzluğa istiğrak,
Sen terennümlerimi çığılıklarında boğdun, ey hüsnü matem,
Öyle muazzam bi istidadsın ki küs hem mürekkep hem kalem..
Sen mısralarımın uçurumusun sevdiğim, yârlarımın yadısın..

Sen, göz görmez dumanlar içinde, çıkmaz uzunca bir yol
Bir milim güneş yakıcılığını sarıp sarmalayan bir sol,
Her bir gözenekten söke söke koparan toğrağın feryadı,
Sağımda gördüğüm nurun,boğazlanmış meftası,
Maktüllerin istikbalinin tüm insanlığa red çektiği ıstırabı,
Kutsaliyetlere çomak sokan, lanetlenmiş haya kapısı,
Ardına bakmayı düstur saymayan azılı şeytanları,
Yaşamak duygusuna inat ölümü dirilten yası,
Kovulmuş ihanetlerden nankörlük direnen helallik payı,
Bir gıdım uyuşturucunun yakalarda sinmeyen enkazı,
Tüm bedenimi soğuran, izine kaderler sürdüğüm ateşim,
Her bir günahını, parça parça, ömrümü biçerek ödediğim,
Sen ki sevgilim buselerin ağıtlarını yakan şiirlerimsin.

Sen yetim gecelerde büyütülmüş, puslu rüyalardan ödünç,
Siyah ve soğuk bir ölü yası misali.
Şimdi,bir öpücük daha vermeli belki,siyahlara mukabil,
Senin büründüğün beyazlar zira, benim kara gecelerim..