Masum Evlat Şiiri - Serhat Güneri

Masum bir kız,
Yürümekte,
Bir taş,
Ayağına takılmakta,
Yerdedir şimdi,
Yüzü kaldırıma çarpmış,
Kanayan yüzüne,
Elini attı,
Sonra kan,
Akıverdi yanağından,
Dokuz yaşındaydı,
Ne yapacaktı,
Bilmiyordu,
Hafif hafif,
Akıyordu kan,
Canı yanıyordu,
Etrafa baktı,
Gözlemliyordu,
Ağlamaklı gözlerle,
Yanağım, yanağım,
Diye ağlıyordu,
Gözyaşları,
Daha hızlı akıyordu,
Ağrısı artıyordu,
Anneciğim, anneciğim,
Diye inlemekteydi,
Etrafında hiç kimseyi,
Göremedi,
Yürürken eve doğru,
Birden düşündü,
Neden ağlıyorum ki,
Ağlıyorum amma,
Neden anne diye,
Sayıklıyorum,
Etrafımda olmayan,
Birisinden,
Yardım istiyorum,
Nedenini sorguladı,
Küçüklüğünü hatırladı,
Her düşüşünde,
Bir el onu sarardı,
Ya anne, ya baba,
Elinden tutar kaldırırdı,
Onları hissetti mi,
Daha çok ağlardı,
Şimdi farkına vardı,
Ağlaması kalmamıştı,
Bir an kendine geldi,
Eve çok yakındı,
Kendi kendime,
Ayağa kalkarım,
Sonra da,
Kendi mi toparlarım,
Ben hiç kimseye değil,
Sadece,
Kendime muhtacım,
Kapıyı çaldı,
Annesi açınca,
Hemen hayıflandı,
Ben küçükken,
Kendim kalkabiliyorken,
Neden tuttunuz elimden,
Üzerinde,
Durabiliyorken,
Neden beni şımarttınız,
Bir güvene ihtiyacım,
Varken,
Beni güvensiz bıraktınız,
Kızını gören annesi;
“Kızım” diye,
Çıktı sesi,
Canım, cicimli,
Kelebekli, tatlılı,
Kelimelerden sonra,
Tuttu ellerinden,
Hatasını anladı,
Kızcağzım,
Hata yapmışız,
Sana iyilik,
Yapalım derken,
Aldanmışız,
Seni yanlış,
Yetiştirdiğimizden,
Özür dileriz,
Bundan sonra,
Kalan hayatında,
Telafi ederiz,
Sevgili kızım,
Haydi yaranı,
Sarmaya,
Malzemeyi bırakacağım,
Sen sevgili kızım,
Kendi pansumanını,
Kendin yapacaksın,
Benimde yardımımı,
Sadece bulacaksın,
Evet, ayağa kalkar,
Binlerce ölü canlar,
Zorlukla çarpıştıkça,
Gerçekleri anlar,
Bırak masum evladını,
Yakma ömrünü, hayatını,
Seviyorsan evladını,
Tembelliğe sevk etme,
Takdir et çalışkanlığını…