Bir güneş doğsa
Çiçek açsa, kuş uçsa
Mutlu olurum ben
Bir çocuk gülse
Irmak çağlasa, bülbül ötse
Kar yağsa
Uzaklardan geldim
Kanatsız bir melektim
Bir garip gelir sesim
İnce ince nefesim
Çok narin çok masum
Gülücüklerim var benim
Ben beni yazacak zamanı bulamadım
Ya da
Bana sıra gelmedi diyelim
Dünya dertlerine öyle bir dalmışım ki
Ne yazmalarım biter
Ne de susmalarım
Dersen yanılırsın çocuk
En ala deli en büyük
Kederleri, ayrılıkları, özlemleri
Barındırır yüreğinde
Bilmezsin sen o delinin
Irmağın çağlayanı gibi
İnsanın yüreği
Masum olmalı ki
Sözlerine yansısın
Satır satır dizelerde
Kendini anlatırsın
Gülüşlerim vardır benim
Uyku sersemiyim
Henüz açılmadı gözlerim
Dünyayı puslu görüyorum
Yanaklarıma düşen
Kar taneleri ile kendime geldim
Sabahın ayazı
Zaman geçiyor
Ömür bitiyor
Ne biriktirdin dediler
Anılar dedim
Satır satır okumakla bitmez
Ceplerim boş değil
Yazmaktan yorulmaz ki kalem
El yorulur, dil yorulur, zihin yorulur
Nesilden nesile kalan mirastır
Günden güne renklenir, çoğalır
Bedenler ölür
Kalem hep sağdır
Biter miydi gecenin hüznü
Hani o karanlıklarda
Kaybolanlar var ya
Diner miydi türküsü
Duyulmaz mıydı güneş doğduğunda
Tıkanır mıydı kulaklar
Güne başlarken
Aheste aheste hazırlanmak vardı
Öyle alelacele değil
Kuş seslerini dinleyerek
Çayını yudumlamak
Çiçeklerle konuşmak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!