Birazdan hayat
Susmayı öğretir sana
Büyük bir kabahat
İşledim sanırsın
Oysa mutlu huzurlu
Yaşamaktır amacın
Kara kaplı defterlerin
Tozlu sayfalarında
Aranan huzur
Satır satır okudukça kaybolur
Mazinin rengi soluktur
Geçen zamana
Bir fırtına kopar inceden
Dört mevsim
Savrulur yüreğimde
Ve ben bensizliğimde kaybolurum
Çöker ince bir sızı
Burkulur içim
Yağan yağmur, esen yeller
Kar, boran, fırtınalar
Yaz gelince açan güller
Yok, eder mi yeryüzünün pisliğini
Kini öfkeyi dindirir mi?
Gönül herkese küsmez
Yaralayan dil bellidir
Boş heves fayda etmez
Gidilecek yol bellidir
Her cefa çekilmez
Benim baharlarımda
Renk renk çiçekler açardı
Sular gürül gürül çağlardı
Göklere uzanırdı fidanlar
Uzun ömürlü asırlıktı çınarlar
Toprak bile mis kokardı
Sisli bir akşamüstü
Uyku çöker gözlerime
Direnirim
Soğuktur bizim eller
Boynuma sardığım
Atkının buğusu buz tutar
Ve ben
En çok maviyi sevdim
Denizler maviydi
Maviler özgür
Ve ben
Karanlıkları aydınlatan güneşi sevdim
Özgürlük şarkısı ile başlar
Duyabildiğin kadar
Söyleyebildiğin kadar
Anlayabildiğin kadar özgürsündür
Hayat masum bir gülüşle başlar
Yaşayabildiğin kadar
Hayat
Küsmelere vakit ayıracak kadar
Uzun değildir
Ona rağmen
Kırarız, kırılırız, ezip geçeriz
Uzatırız dargınlıkları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!