Masal Şiiri - Kasım Kobakçı

Durdurma beni sakın, bırak yürüyeyim.
Tiryaki kalırsın, savurur toz duman.
Bozkır kurduyum ben, aklını alayım.
Yolunu şaşırmış, o seyyah her an.
*
Ömür yaprak misali, gah düşer, gah kalır.
Gemileri, limanda yakma boşuna.
Aniden beliriverirse nefestir.
Dikenli patikalar, gidiyor hoşuna.
*
Orman kanunu bu, bilmem neresi.
Karnım tok yalanlara, sözler beyhude.
Sırtımda taşıdığım, yükün en ağırı.
Pençelerim saklı durur kadifede.
*
Şehir ışıklarından, ürkerim geceleri.
Parlak vitrinlere, hevesim yok benim.
Avcılar peşimde, kurmuşlar kapanı.
Özgürlük dediğin, tek sahibim.
*
Bağlılıktan kaçıyorum, bildik hikaye.
Zincirlere paydos!
Masum halleri, zümrüt yeşili.
Son sözü söyleyeceğim dersen.
*
Dişlerimi gösterdim diye, kızma sakın.
Doğamda var bu, değişmem zor.
Kuyruğumu kıstırıp, gitmek yok.
Cesaretin varsa, ateşi kar.
*
Seninle tamamım, her madde geçerli.
Şayet kucaklaşmayı çözdüysen.
Ben bir canavarım, bu anlattığım da masal.