Martılanmak Şiiri - Gökhan Üçkaya

gözlerim yanmayın
şiire düşmenin ne yeri
ne zamanı
yapmayın

yoksa gün bir sürgün olur
bütün şehir benden korkar

gece kocaman bir ses olur
şiire düştüğünde
sokakları şehrin taa içimde akar
kocaman bir göz olup bakar
ellerim
ellerim büyür
nereye koyacağımı bilemem
bütün şehir bana bakar
direnemem

damağımda buruk bir şiir durur gece boyu
sokaklar
ellerim sokaklarda büyümüştür

vazgeçemem şiire düşerim
taa içimden akar
hep zamansız düşerim
öyle işte
ama bir martı kanatlanır içimde
kocaman elleriyle
bütün şehir benden memnun
bütün sokakları bana çıkar
bütün ışıkları şehrin bana yanar
damarları şehrin nabzımda atar
yumuşacık, sevgiyle
içimde bir bebek büyür
her sancı bir sözcük
taa içimde kocaman elleriyle

sonra yine gün doğar
sigaramın dumanı duvarlara siner
her yer ölüm kokar artık anlatamam
gündüz dolar sokaklara sokaklarıyla şehrin küçülürüm
ama önce ellerim, en çok
ellerim
gözlerim öyle pervasız büyür ki ardından
tüm şehir ellerini nereye koyacağını bilemez

küçük ellerim her yere sığar o zaman
gözlerim yanmaz
artık
martı olmaz

(kurtuluş,2000)