Marmaris Şiiri - Müslüm İnan

Bugunde akşam oldü guneş batanda
Yıldızlar parliyor mehtap çırılçıplak
Ben yine birbaşıma
Kaldım marmaris sahilinda
Ne çıplak kadınlar gördüm
Sabah olmadan gittiler
Çok uzaklara
Çırıl çıplak idiler
Şimdi istanboldayim
Küfür kokan sokaklarında
Gece yarısını geçmiş saray bürnünda
Hatırladım kadınları birer umuttular
Bir solük gibi gelip geçtiler
Ne guzeller gördüm bünlarkadar çıplak değildiler
Vapurlar gurültü kopara kopara boğazdan ayrıliyorlar
Yalıların arasında geçiyorlar
Saat sabahın beşi
Kürü kalabalık toplaniyor sultan ahmet çevresine
Yorgun adımlarla yurüyorüm geldiğim yere
Çaldım kapiyi daldım içeriye
Ne kadınlar vardı nede gerisı
Yıllar alıp götürmüş hepisini
Hatıralar silinmiş marmaris sahilinda
Martılar kanat çırpiyor
Ben çekip gidiyorüm
Senin gitiğin gibi
Asırlık ruya bitmiş
Barlar sokağında saz çaliyorlar
Uykularım kaçiyor negelir elde
Kadınlar gitmiş çok uzaklara
Ne bir haber ne selam
Hayatım dömüş meçhuliye
Kim bilir kaç deniz geçmişler
Kaçsevgili bulmuşlar
Baş başa kalmışlar
Uykularım kaçmış arzularım coşmuş
Nerde bilecekler
Bir başıma kaldım eşref girginç parkında
Bekledim sabaha kadar
Şarkılar söyliyorüm sahilde
Senfoni çalar dalgalar
Bakıyorüm kıyıdan geçen balıklara
Hepsi çırıl çıplak
Elimde bir tahta
Şarkılar söyledim yureğim çırılçıplak
Şimdi suları terkeden canlılara karışiyörüm
Kayboliyorüm dalgalar arasında
Deniz kudurmuş sanki
Döviyor sahilleri
Kaybettim bu sahilde
Yureğim çırıl çıplak